صبح تا شب در حال حرص زدن و یا دیدن حرص دیگران برای جمع کردن دنیا و تعلقاتش هستیم.حریص بودنمان حقیقتی است که از آن نمی توان چشم پوشید.

اگر پولی یا طلایی گم کنیم حاضریم ساعت ها به دنبالش بگردیم،از همه بپرسیم،اطلاعیه بزنیم،سراغش را از همه بگیریم،غصه بخوریم که چرا  در نگهداری اش دقت نکردیم.

همه این ها علامت مهم بودن چیزی است که از دست داده ایم.

ولی با همه این ها حریص باشید.

تعجب نکنید !

حریص بودن همیشه بد نیست.حریص باشیم برای وقت مان،برای عمرمان….

حریص باشیم برای این که فقط یک بار زاده شده ایم.حریص باشیم برای یک بار فرصت زندگی کردنمان، برای ثانیه هایی که می روند. حتی برای خواندن همین چند کلمه….

به ساعتت نگاه کن….

…..

رسول الله صلوات الله علیه وآله:

ستاره درخشانى در آسمان تقوا طلوع كرد؛ گوهر گران بهایى در معدن فضیلت و انسانیت تكون یافت و در اصلاب شامخه وارحام مطهره نگه دارى شد. نوگلى بویا در گلستان شرافت و بزرگوارى نمو یافت؛ نوزادى از مقدس ترین پستان ها شیر خورد و در آغوش پاكیزه ترین مادران چشم گشود. كودكى در دامان با فضیلت ترین بانوى عالم پرورش یافت.

دخترى كه دانشمندترین اساتید به تربیتش همت گمارد. دوشیزه اى كه در ساده ترین و بى آلایش ترین زندگى ها رشد كرد و در تمام شؤون زندگى، پیوسته با واقعیت و حقیقت سروكار داشت وهرگز با زندگى خیالى و پندارى ارتباطى حاصل نكرد و در مكتب مقدسى كه در جهان بشرى نظیر نداشت، عالى ترین تعلیمات را فراگرفت و مورد عنایت مخصوص موجد مكتب واستادان بزرگ آن كه بزرگ ترین مربیان بشر بوده اند قرار داشت و هر روز درس جدیدى ازدانش و بینش و تقوا و فضیلت مى آموخت و با هوش سرشار و استعداد فوق العاده، همه آن تعلیمات مقدس را در خزینه دل مى اندوخت و پیاپى، خود را براى گرفتن درس هاى بالاتر،آماده مى نمود؛ شاگردى كه در محیط تحصیلى خود هیچ گونه رادع و مانعى نداشت و هر روزبهتر از دیروز، بر نردبان ترقى و تعالى صعود مى كرد.

خردمند بانویى كه از آغاز عمر در مركزحوادث بزرگ و پیش آمدهایى كه در تحولات زندگى بشر، داراى بزرگ ترین تاثیر بوده،جاى داشت و از نزدیك، با هوشى سرشار و نظرى دقیق به حقیقت آن حوادث پى مى برد وموقعیت شخصیت هاى رحمانى و شیطانى را، كه در برابر یك دیگر قرار گرفته بود؛ تشخیص مى داد و تاثیر هركدام را به خوبى درك مى كرد و از راز پیروزى این و رمز شكست آن آگاه بودو موفقیت هاى ابدى را كه در آغاز با شكست صورى جلوه گر مى شد، از شكست قطعى، كه در ابتدا با موفقیت پندارى همراه بود، تمیز مى داد.

یكتا زنى كه نه تنها در زنان، بلكه در مردان عالم، كمتر نظیرش را مى توان دید. توانابانویى كه عالى ترین نمونه اى از شهامت و دلیرى، دانش و بینش، كفایت و خردمندى، قدرت روحى و تشخیص موقعیت بوده وهر وظیفه اى از وظایف گوناگون اجتماعى را كه به عهده گرفت، به خوبى انجام داد.

دانشمند بانویى كه باید مردان جهان از خوان تعلیماتش بهره برگیرند و از خرمن كمالاتش خوشه ها بچینند.

صفحات: 1· 2

زینب علیهاالسلام دختر على و زهرا علیهماالسلام در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود، در پنج ‏سالگى مادر خود را از دست داد و ازهمان دوران طفولیت ‏با مصیبت آشنا گردید. در دوران عمر با بركت ‏خویش، مشكلات و رنج‏هاى زیادى را متحمل شد، از شهادت پدر و مادر گرفته تا شهادت برادران و فرزندان، و حوادث تلخى چون اسارت و… را تحمل كرد. این سختى‏ها از او فردى صبور و بردبار ساخته بود. (1)

او را ام كلثوم كبرى، و صدیقه صغرى مى‏نامیدند. از القاب آن حضرت، محدثه، عالمه و فهیمه بود. او زنى عابده، زاهده، عارفه، خطیبه و عفیفه بود. نسب نبوى، تربیت علوى، و لطف خداوندى از او فردى با خصوصیات و صفات برجسته ساخته بود، طورى كه او را «عقیله بنى هاشم‏» مى‏گفتند. با پسرعموى خود«عبدالله بن جعفر» ازدواج كرد و ثمره این ازدواج فرزندانى بود كه دو تن از آن‏ها (محمد و عون) در كربلا، در ركاب ابا عبدالله الحسین علیه السلام شربت ‏شهادت نوشیدند. (2)

آن بانوى بزرگوار سرانجام در پانزدهم رجب سال 62 هجرت، با كوله بارى از اندوه و غم و محنت و رنج دار فانى را وداع گفت. در این مقاله برآنیم كه گوشه هایى از مناقب و فضائل آن حضرت را بررسى و بیان نماییم.

صفحات: 1· 2

شهید نوشت: در یکی از ملاقاتهایی که حضرت امام (ره) با خانواده ی شهدا داشتند ، فرزند شهیدی 3-4 ساله را برای تبریک خدمت حضرت امام آوردند.

کودک در آغوش ایشان با حالتی معصومانه پرسید:

” آقا امام زمان کی می آید؟“

حضرت امام که از پرسش کودک تعجب کرده بود ، علت این سوال را از همراهان کودک جویا شد.

دایی کودک گفت:

بارها شده است که این کودک از مادر خود می پرسد: پدرم کی می آید؟

و مادرش هم در پاسخ می گوید:

آن روزی که امام زمان (عج) بیاید پدر هم همراه امام زمان(عج) خواهد آمد…

شهیدم نوشت:محتاج حضور توام در این زمانه پرهیاهو…کاش بودی…

حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه

عبادتی است خالص برای خدا، در خانه خدا، با انجام دادن کارهایی که خود خدا دستور داده است. اثرش بسیار بسیار ظاهر و زیاد است. منتهی هر کاری که خیلی فائده دارد، اثر دارد دشمن خطرناک هم در کنارش است، نباید غفلت کرد. آن­هایی که مواظب بودند و اهل مراقبت بودند، زحمت که می­کشیدند؛ نتیجه به دست می­آورند و نتیجه را باید از دست ندهند، آن­ها می­گفتند که بهترین نوع اعتکاف این است که انسان شب بیدار باشد (در حالی که) همه خوابند، مشغول عبادت باشد نماز، قرآن و… روز که همه بیدار می­شوند شما بخواب. شیطان دیگر سراغ شما نمی­آید و الّا شب بخوابی و روز بیدار باشی ممکن است دور هم که جمع می­شوید مسائلی پیش بیاید که به اعتکاف شما ضرر بزند. آن سه روزی که خیلی خیلی خدای متعال ذخایر معنوی به شما خواهد داد این­ها را از بین ببرد… بنابراین مهمترین کار این است که آدم سعی کند موفق به اعتکاف شود و مهمتر از آن این است که جدّی باشد که نتایج آن را از دست ندهد.

سخنرانی در جمع معتکفین در مسجد گوهر شاد حرم مطهر امام رضا علیه السلام (سال 1391)