Normal 0 false false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

ر پيامبرى را اهل بيتى‏ بوده،كه مخصوص‏ترين خلق نسبت به او بودند،خدايا اينان اهل بيت منند،از ايشان شك و گناه را برطرف ساز،و پاك كن‏ ايشان را پاك كردنى كامل،پس جبرائيل نازل شد،و آيه تطهير را در شأن ايشان فرود آورد،آنگاه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله آن چهار بزرگوار را براى مباهله به بيرون برد،چون نگاه نصارى بر ايشان افتاد،و حقيقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده كردند، جرأت بر مباهله را از دست داده،و استدعاى مصالحه و قبول جزيه كردند.در اين روز حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در حال ركوع انگشتر خود را به سائل داد،و آيه «انّما وليكم اللّه» در شأن آن حضرت نازل گشت.در هر صورت اين روز داراى شرافت بسيارى‏ است،و در آن چند عمل وارد است:اوّل:غسل.دوّم:روزه گرفتن.سوّم:خواندن دو ركعت نماز،كه در وقت و كيفيت‏ و ثواب مانند نماز روز عيد غدير است،و اينكه«آية الكرسى»در نماز مباهله بايد تا «هم فيها خالدون» خوانده شود.چهارم:خواندن‏ دعاى مباهله مى‏باشد،كه شبيه به دعاى سحر ماه رمضان است،و شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس نقل كرده‏اند،ولى بين‏ روايات آن دو بزرگوار اختلاف زيادى است،و من روايت شيخ طوسى را در كتاب«مصباح»برگزيده‏ام كه‏ فرموده است: دعاى روز مباهله همراه با فضيلت آن،از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده،و آن دعا اين است:

صفحات: 1· 2

مباهله در لغت به معناي نفرين متقابل است.مباهله در عين سادگي حربه‌ي قاطعي براي اثبات حقانيت دين است.

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ‏ْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِين‏  سوره آل عمران آيه 61 ( و هرکه با وجود اين علم سوي تو آمده با تو مجادله کند بگو بيائيد پسران و زنان و نفوس خويش بخوانيم و تضرع کنيم آنگاه لعنت خدا را به دروغگويان کنيم) از امام کاظم (ع) روايت شده که هيچکس ادعا نکرده که پيغمبر در مباهله با نصاري غير از علي ابن ابيطالب و فاطمه و حسن و حسين کس ديگري را زير کساء وارد نموده باشد ، پس تاويل ” ابنا ئنا حسن و حسين و تاويل نسائنا فاطمه و تاويل انفسنا علي بن ابيطالب (ع) است.  تفسير صافي صفحه 92

گروهي از مسيحيان نجران حضرت عيسي (ع) را خدا و يا پسر خدا مي‌دانستند، تا اينکه شنيدند قرآن کريم مي‌فرمايد:
به طور حتم، کافرند آن کساني که مي‌گويند خدا همان مسيح، پسر مريم است…
مسيحيان با شنيدن اين آيات گويي آسمان را بر فرقشان کوبيدند.
نجرانيان در پي پاسخ به آيات قرآن بودند که نامه‌اي از رسول اکرم (ص) به دستشان رسيد و در آن نوشته شده بود …
تنها بنده‌ي خدا باشيد و تنها فرمان خدا را اطاعت کنيد، اين حرف من است و اگر دعوت مرا نپذيرفتيد بايد جزيه (ماليات) بدهيد…
نجرانيان از پذيرفتن سخن حق پيامبر صل الله عليه و آله وسلم لجوجانه سرباز زدند؛ در اين حال آيه نازل شد که : (قل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم … آل عمران/61)؛ اي پيامبر با آنان مباهله کن… به آنان پيشنهاد مباهله شد، گفتند به ما مهلت دهيد، مهلت داده شد …

صفحات: 1· 2

شواهد التنزیل - الحاکم الحسکانی - ج 1 - ص 160

عن ابن عباس فی قوله عز وجل : ( فقل تعالوا ندع أبناءنا وأبناءکم ونساءکم [ وأنفسنا وأنفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله على الکاذبین ] . [ قال ] نزلت فی رسول الله وعلی ( أنفسنا ) و ( نساءنا ) فاطمة و ( أبناءنا ) حسن وحسین

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

تفسیر ابن کثیر - ابن کثیر - ج 1 - ص 379

قال جابر : وفیهم نزلت ” ندع أبناءنا وأبناءکم ونساءنا ونساءکم وأنفسنا وأنفسکم ” قال جابر ” أنفسنا وأنفسکم ” رسول الله صلى الله علیه وسلم وعلی بن أبی طالب ” وأبناءنا ” الحسن والحسین ” ونساءنا ” فاطمة

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

الدر المنثور - جلال الدین السیوطی - ج 2 - ص 39

قال جابر أنفسنا وأنفسکم رسول الله صلى الله علیه وسلم وعلى وأبناءنا الحسن والحسین ونساءنا فاطمة

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

فتح القدیر - الشوکانی - ج 1 - ص 347 - 348

قال جابر : فیهم نزلت ( تعالوا ندع أبناءنا ) الآیة . قال جابر ( أنفسنا وأنفسکم ) رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم وعلی ، وأبناءنا الحسن والحسین ، ونساءنا فاطمة . ورواه أیضا الحاکم من وجه آخر ‹ صفحه 348 › عن جابر وصححه

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

إمتاع الأسماع - المقریزی - ج 6 - پاورقى ص 6

فیهم نزلت : ( ندع أبناءنا وأبناءکم ونساءنا ونساءکم وأنفسنا وأنفسکم ) وقال جابر : ( أنفسنا وأنفسکم ) رسول الله صلى الله علیه وسلم وعلی بن أبی طالب ، ( وأبناءنا ) الحسن والحسین ، ( ونساءنا ) فاطمة

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

صفحات: 1· 2

نمایندگان نجران پس از دیدار با پیامبر با ایشان به مباحثه و تبادل نظرات و افكار پرداختند  و در مورد حضرت مسیح و حضرت مریم و خدا به گفتگو نشستند، كه در نهایت آنان به پیامبر(ص) گفتند: گفتگوهای شما ما را قانع نمی كند. در این هنگام حضرت جبرئیل نازل گردید، و آیه مباهله را آورد و پیامبر را مأمور كرد تا با كسانی كه با او مجادله می كنند و حق را نمی پذیرند به مباهله برخیزد.

فرمان الهی از این قرار بود:” فمن حاجك فیه من بعد ما جاء ك من العلم فقل تعالوا ندع ابناء نا و ابناء كم و نساء نا و نساء كم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علی الكاذبین."( آل عمران/61)

هرگاه بعد از علم و دانشی كه(درباره مسیح) به تو رسیده،(باز) كسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو:« بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»

نمایندگان نجران از پیامبر وقت خواستند و قرار شد فردای آن روز به مباهله بروند.

وقت مباهله فرا رسید. قبلاً پیامبر و نمایندگان نجران، توافق كرده بودند كه مراسم مباهله در نقطه ای خارج از شهر مدینه، در دامنه صحرا انجام بگیرد.

اسقف مسیحی به نمایندگان نجران گفته بود در مراسم مباهله نگاه كنید، اگر محمد با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد، از مباهله با او بترسید و اگر با یارانش آمد با او مباهله كنید، زیرا چیزی در بساط ندارد. پیامبراكرم(ص) به همراه حضرت علی، امام حسن و امام حسین و حضرت فاطمه علیهم السلام به سمت صحرا رفت.

صفحات: 1· 2