حجت الاسلام علی بهجت فرزند آیت الله محمدتقی بهجت نقل می‌کند: حالا پدر که همه چیز را از ما می‌پوشاند، اگر از دلیل"یا ستار” گفتنش می‌پرسیدیم چه می‌گفت؟ می‌فرمود: “اگر خدا بخواهد نیات ما را افشا بکند، اگر بخواهد درون ما را نشان بدهد، آبرویمان می‌رود. باید از خدا طلب کنیم که درون ما را بیرون نریزد.”


خب این را که خودمان بلد بودیم و دیگر احتیاج نداشت از ایشان بپرسیم! اما آن چیزی را که خودش به خاطر آن یا ستار می‌گفت که به ما نمی‌گفت. ایشان ذکر را در بیرون از منزل و در دیدار با افراد داشت و در خانه اغلب ذکرشان یا الله و یا هادی بود.

در آستانه سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی، جمعی از خبرنگاران با معلم آزاده محمد حسین ضیاءالدینی در محل موزه دفاع مقدس کرمان دیدار و گفتگو کردند.

این آزاده سرافراز اولین اعزام خود به جبهه را مربوط به سال 61 بیان کرد و گفت: آن روز در حالی که دانش‌آموزی بسیجی و 16 ساله بودم از روستای دشتخاک زرند به جبهه اعزام شدم و پس از سه ماه حضور در جبهه، به کرمان بازگشتم.

وی به دومین حضور خود در جبهه اشاره کرد و افزود: فروردین سال 62 مجدداً با شرکت در عملیات “والفجر یک” در جبهه حضور یافتم و در گردان قدس لشکر 41 ثارالله به فرماندهی (شهید)خانعلی سیرفر مامور شدیم که خط دوم عملیات را شکسته و به قلب دشمن بزنیم.

من به حوری می رسم و شما به قوری

ضیاءالدینی ادامه داد: خط اول توسط گروهی دیگر از رزمندگان شکسته شده بود و ما باید ضمن عبور از میدان مین، خط دوم را می‌شکستیم، یکی از فرماندهان بسیار فعال که اهل تهران و به دایی مجتبی معروف بود با زیرکی از کشته شدن و شهادت بسیاری از نیروها جلوگیری کرد؛ تعدادی از بعثی‌ها در حال فرار به عقب بودند و رزمندگان ما می‌خواستند آنها را با تیر بزنند که دایی مجتبی مانع شد و گفت: این میدان مین برای ما قابل تشخیص نیست و بهتر است اجازه دهیم بعثی‌ها فرار کنند تا ما راه امن را پیدا کنیم و به تعقیب دشمن برویم.

صفحات: 1· 2