یا شمس الشموس

نگهبان دلت باش!

19 مرداد 1392 توسط 313

 

طرح نوشت :

به مناسبت فرا رسیدن عید سعید فطر ، این روایت پر معنا را تقدیم میکنم به تمام محبین و شیعیان حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام.

ماه مبارک رمضان به پایان رسید،حقیقتا خودم نتوانستم آنطور که باید و شاید از این سفره ی با برکت کسب فیض کنم،لیکن در اطرافم می دیدم افرادی را که خیلی خوب با این مهمانی انس گرفته اند و از تک تک لحظات شان به نحو احسن استفاده میکنند.

روز عید سعید فطر ، خداوند به اندازه ی تمام ماه مبارک گناهکار می بخشد.از همه  ی دوستان با اخلاص خودم تقاضامندم در این روز عزیز برای بخشش این حقیر دعا کنند و همچنین مسلمانان مظلوم سراسر جهان را از دعای خیر خود بی بهره ننمایند.

برای هم زیاد دعا کنیم که به استناد روایتی از حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ، فرج و گشایش امور ما در همدلی است.

کار خدایی ، همدلی است…

دل نوشت :

دلم برایت تنگ می شود…ماه خوب خدا!

شرط امام رضا(ع) برای اقامه نماز عید فطر

19 مرداد 1392 توسط 313

 

یکی از رویدادهای مهمّ زندگی سیاسی امام رضا (ع) پس از پذیرش ولایتعهدی، حرکت امام به سوی مصلّی برای برگزاری نماز عید فطر به اصرار مأمون بود، اما نوع رفتار امام که به تبعیت از سنت جدش رسول گرامی اسلام(ص) و نیز امیرالمؤمنین علی (ع) بود؛ موجب شد که مأمون در حین حرکت به سوی مصلی، امام رضا(ع) را از اقامه نماز عید باز دارد.

پس از پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا (ع) و فرا رسیدن عید فطر، مأمون به حضرت پیام فرستاد و از وی خواست که نماز عید را اقامه فرماید. امام بر اساس شرط ­های تعیین شده در پذیرش ولایتعهدی (مانند عدم دخالت در امور حکومتی که اقامه نماز عید، از مظاهر و مصادیق آن به شمار می‏رفت)، به مأمون پیام داد مرا از این امر معاف کن. مأمون پیام داد که می خواهم ولایتعهدی شما تثبیت شود و از سوی دیگر، مردم به فضل و برتری شما آگاه شوند. اصرار مأمون از یک سو و امتناع امام از سوی دیگر، سبب شد که حضرت به مأمون پیام داد: اگر مرا از این کار معاف بداری، بیشتر دوست دارم، امّا اگر معاف نباشم، شرط من برای اقامه نماز عید این است که: آن گونه که پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین علی بن أبی طالب (ع) برای نماز عید بیرون می‏رفتند، بیرون بروم. مأمون شرط امام را پذیرفت و دستور داد نظامیان و درباریان و عموم مردم، صبحگاهان جلوی خانه امام اجتماع کنند. مردم در اطراف خانه حضرت و در مسیر اجتماع کرده و عده‏ای در پشت بام منازل خود به انتظار نشستند تا با دیدن امام، سیره نبوی و هیبت علوی را به تماشا بنشینند. فرماندهان و سپاهیان سواره نیز، رو به خانه امام آوردند و تا طلوع خورشید همه به انتظار ایستاده بودند.

صفحات: 1· 2

وجود یک طلبه در هر خانواده متدین ایرانی ضروری است

19 مرداد 1392 توسط 313

 

حجت‌الاسلام قرائتی با تاکید بر لزوم وجود یک طلبه در هر خانواده متدین ایرانی، تصریح کرد: خانواده ها می توانند با فراهم کردن شرایط تحصیل، یکی از فرزندان خود را که مایل به خواندن دروس حوزوی است، به ترویج دین اسلام کمک کنید.

حجت‌الاسلام محسن قرائتی، در نشست تخصصی نماز در مسجد امام رضا(ع) مشهد، با بیان این مطلب و انتقاد از خالی بودن جای صحبت در ارتباط با قرآن و نماز در جلسات اظهار کرد: در اکثر جلساتی که از سوی سازمان ها و دستگاه ها برگزار می شود و افراد به صحبت می پردازند، از شعر و قصه و دیگر مباحث صحبت می‌شود اما از قرآن و نماز هیچ صحبت و بحثی نمی شود.

وی با بیان این که انسان باید قدر موقعیت و جایگاه خود را بداند، افزود: انسان باید تمام تلاش خود را برای استفاده بهتر از زمان را انجام دهد.

این استاد اخلاق و مفسر قرآن کریم اظهار کرد: آنچه قرآن کریم در اختیار انسان‌ها قرار داده راهنمایی است که مردم جامعه می‌توانند از این راهنمایی‌های ارزشمند در زندگی خویش استفاده کنند.

به گفته وی قرآن کریم تأکید زیادی بر استفاده از زمان دارد و باید انسان ها از اوقاتشان بهترین بهره را ببرند.

حجت الاسلام قرائتی با اشاره به آیه ۲ سوره عصر، عنوان کرد: این آیه اشاره به خسران انسان دارد و تاکید دارد که انسان در صورت استفاده نکردن از موقعیت‌های مناسب، خسارت و زیان می‌بیند.

صفحات: 1· 2

حمله ی لشکر ساپورت ها به تهران

19 مرداد 1392 توسط 313

چندی است که پدیده ای شوم برپیکر زنان پایتخت خودنمایی می کند که نامش «ساپورت» و یا «لگ» (leg) است.

البته این از خاصیت های جامعه ی آوانگارد و مدپرست است که برای ذایقه سازی و هویت بخشی به پدیده های نو و گاها ناساز با فضای عمومی، اقدام به نامگذاری خاص بر روی آنها می کنند.

 

این تصاویر در فضای عمومی تهران براحتی قابل مشاهده است


اینکه چرا و چه کسی نام «جوراب شلواری» های سابق را «ساپورت» نهاده و اصلا این نام از خارج کشور همراه با این جوراب شلواری های رنگ آمیری شده وارد شده یا خیر، موضوع بحث ما نیست.

داستان از این قرار است که از زمستان 1391 برخی زنان خیابانی تهران در حرکتی کاملا مشکوک و سیستماتیک اقدام به پوشیدن جوراب شلواری هایی نمودند که منظره ی بدن نمای از زانو به پایین این پوشش ها قدری عجیب می نمود.

 


 

 

صفحات: 1· 2