چند تا بدحجاب دیده بود و می گفت: اینا چی فکر می کنند؟

چرا اینطوری بدنشونو عرضه می کنند؟

اصلا فکر می کنند دارند چیکار می کنند؟

حالا فرضا نمی دونند ، همین قدر هم نمی دونند حجاب واجبه؟

نمی فهمند دارند گناه می کنند؟ اونم نه یک گناه مخفی، یک گناه آشکار بین مردم

یکی سرشو تکون می داد.

یکی آه می کشید.

یکی می گفت دوره ی آخر زمون شده و …

با خودم فکر کردم: خیلی ها به هزار و یک دلیل فکر نمی کنند یا متوجه نیستند

تو یک موجی افتادند و خودشون سپردند به اون و معنی کارشونو نمی دونند

اما

ماهاییی که معنی این کار رو می دونیم

ماهایی که خدا منت گذاشته، دری به تخته خورده نعمت حجاب رو چشیدیم

تا زمانیکه امر به معروف و نهی از منکر نمی کنیم

تو گناه بی حجابی خیلی هاشون سهیمیم

خیلی هاشون متوجه غرق شدنشون نیستند

ماهایی که متوجه هستیم و داریم غرق شدنشون رو می بینیم و کمکشون نمی کنیم چقدر…

***

می گن: وقتی چشم ها به روی حقایق باز میشه، وقتی نامه ی اعمال به دست آدم ها داده میشه، خیلی ها تعجب می کنند چون کارهایی (از خوب و بد) تو کارنامه شون می بینند که می دونند انجام نداده بودند

صفحات: 1· 2

حضرت امام خمينى(ره):

آقاى خامنه‏اى، در بين متعهدان به اسلام و مبانى اسلامى،نعمتى است كه چون خورشيد، روشنى مى‏دهد

من آقاى خامنه‏اى را بزرگ كردم.(1) (او كسى است) كه آواى دعوت او به صلاح و سداد در گوش مسلمين جهان طنين‏انداز است؛(2) متعهد و مبارز در خط مستقيم اسلام و عالم به دين سياست.(3)

صفحات: 1· 2

حجت الاسلام والمسلمین صدیقی خطیب محبوب جمع‌های مذهبی و امام جمعه موقت تهران که توفیق درک شاگردی آیت الله سیدرضا بهاءالدینی را دارد.

در گفتگویی خواندنی صحبتهایی شنیدنی و نکاتی جالب درخصوص آیت الله سیدرضا بهاءالدینی، مطرح کرده و دریچه‌های جدیدی را در شناخت این بزرگوار به روی مخاطب گشوده است که در ادامه بخش‏هایی از آن تقدیم می شود:

از چه زمانی با آیت الله بهاءالدینی آشنا شدید؟

خیلی دقیق یادم نیست. من بچه طلبه بودم در یک مجلسی که ایشان بودند، روضه خواندم و آقای بهاءالدینی خیلی مرا تحویل گرفت.

این حرف‌هایی که الان به برکت امام و انقلاب مطرح است، آن موقع اصلاً کسی در این وادی‌ها نبود، ولی خب امثال آنها را دوست داشتم.

اینها هم ما را دوست می‌داشتند و خیلی عادی تفقد و نوازش می‌کردند، ولی رفت و آمد اصلی ما با مرحوم آیت‌الله بهاءالدینی از اواخر دوره حضرت امام بود که رسماً گاهی به منزلشان می‌رفتیم.

صفحات: 1· 2