همچنین می‌توان گفت: این عبارت اشاره به توبه دارد. امام علی(ع) دستور می‌دهد که مسلمانان با توبه کردن، از عقاب الهی به سوی رحمت او فرار و شتاب کنند.[۵]

پی نوشت ها:
[۱]. شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق: صالح، صبحی، خطبه ۲۴، ص ۶۶، هجرت، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق؛ نهج البلاغة، ترجمه دشتی، محمد، ص ۷۰، مؤسسه انتشارات مشهور، قم، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش.
[۲]. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام، ج ۲، ص ۷۲، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۵ش.
[۳]. ذاریات، ۵۰.
[۴]. علامه جعفری، محمد تقی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، ج ۵، ص ۹۵، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چاپ هفتم، ۱۳۷۶ش.
[۵]. بیهقی کیذری، قطب الدین محمد بن حسین، حدائق الحقائق، مصحح: عطاردی، عزیز الله، ج ۱، ص ۲۲۶، بنیاد نهج البلاغه، انتشارات عطارد، قم، چاپ اول، ۱۳۷۵ش.

صفحات: 1· 2