و این کنیه را از برای حضرت زهرا علیهاالسّلام تفأل به خیر زده بودند یعنی همیشه زندگی و زندگانی این دختر به روزگار گوارا باد و اگر بعضی معانی دیگر ملاحظه شود دور از رسوم معلوم و ادراکات آمال آن زمان نیست ولیکن این کنیه از مختصّات آن حضرت است پس از تعیین و تکنیۀ آن به واسطۀ شئونات ذاتیّه و ملکات قدسیّه آن مستوره کبری صلوات الله علیها معانی حقّه ای از آن توان استنباط و استخراج کرد که ضرری به صورت ظاهریه و استعمال اوّلی نداشته باشد به عبارت دیگر، این کنیۀ شریفه، فاطمه علیهاالسّلام را شرف نداده بلکه فاطمه او را شرف داد و فاطمۀ زهرا علیهاالسّلام خود تمام عیشة راضیة مرضیّة است چه در دنیا و چه در عُقبی بلکه خود اصل اصیل گوارایی و سازگاری است که شوهر بزرگوارش در دار دنیا بدان نعمت موهوبه خدا را شاکر بود و در مدّت مؤانست با کمال ملایمت و ملاطفت با یکدیگر مواحدت و سازگاری را داشتند و از لذائذ روحانیّه و حظوظ معنویّه ربّانیّه هم که در کمال کمال بوده اند بهره مند می شدند عَلی ایّ حالٍ، یک وقت خود حضرت فاطمه اُمُّ الهَناء بود و اصل اصیل آن بدون ملاحظه کسی یک وقت از برای پدر بزرگوارش بود و حظّ و بهره انسانی در دار دنیا در داشتن فرزند نیک است و حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم به فاطمه زهرا علیهاالسّلام فرمود: تو را حلاوت و شیرینی فرزندی است و در حدیث دیگر فرمود: ای دختر همیشه مرا پدر بخوان که مرا در این نسبت شرافت است وَ انّها أَحیی للقَلب وَ أَرضی لِلرّب.3 و بوییدن حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم آن مخدّره را به نحو مخصوص شاهد بر مراد است که هر دم در ذائقه و شامّه ظاهره و باطنه اش روانی و جانی دیگر می رسید پس آنچه حضرت اقدس نبوی از آن فرزند می دید و می چشید و بهره می برد البتّه از مأکولات و مشروبات جسمانیه بلکه از اغذیه و اطعمه روحانیه هم بهره نمی برد و بدین جهت او را مُکَنّاة به اُمُّ الهَناء فرمود و یک وقت از جهت امیرالمؤمنین علیه السّلام بوده و حضرت امیر علیه السّلام فرمود: در این مدّت که فاطمه زهرا به خانۀ من بود از او مکروهی ندیدم و هرگز مرا به غضب نیاورد.4 و آن همه مفاسد که بین زنان و مردان برخاسته می شود به واسطه مباینتی است که بین ایشان است، در صورت موافقت چقدر زندگانی در حالت فقر و غنا بر ایشان سازگار است و گوارا. و در حدیث خواهد آمد: اگر حضرت امیر علیه السّلام نبود کفوی از برای فاطمه زهرا علیهاالسّلام نبوده.5 و این روایت معتبر شاهد بر مقصود ماست در بهره بردن از یکدیگر.

…………………………………
1. بحارالانوار، 43/311.
2. سوره نساء(4)، آیۀ 4.
3. مناقب ابن شهرآشوب، 3/379.
4. بحارالانوار، 43/134.
5. بحارالانوار، 43/92.

منبع: کتاب فاطمۀ زهرا علیهاالسّلام این گونه بود«خصائص فاطمیّه»، تألیف: علّامه آیت الله شیخ محمّدباقر کجوری مازندرانی(ره) معروف به ملّاباقر واعظ تهرانی، صص 54 - 56

صفحات: 1· 2