متاسفانه در جامعه امروز ما ملاک‌های انتخاب و برتری افراد رنگ دیگری به خود گرفته و همه چیز در ظاهر افراد خلاصه می‌شود. آنچه که مورد برتری و تفاخر مردم می‌شود، داشتن ثروت و مکنت بیشتر یا دادن جهیزیه تمام و کمال به دختر است. در حالی که آنچه که ماندنی و باقی است اخلاق و روحیات حسنه و برخورداری از دین و اعتقاد راسخ و درست است.

در بسیاری موارد دیده شده که خانواده دختر برای سربلندی دختر خود و یا تشویق سایرین درباره سلیقه و تلاش آنان برای تهیه جهیزیه خود را به زحمت و رنج می‌اندازند تا در شب عروسی یا مراسم جهازبران همه از دیدن این جهیزیه انگشت به دهان بمانند و یا تعریف و تمجید کنند. اینجاست که شان و منزلت دختر در میزان جهیزیه او خلاصه می‌شود و کمالات و فضائل اخلاقی وی نادیده گرفته می‌شود. دختر نیز وقتی شخصیت و شان خود را از این طریق به دست آورده سعی می‌کند این تفاخر را حفظ و به نسل‌های بعدی منتقل کند.

گاهی اوقات تجملات از حد گذشته و خانواده‌ها افرادی را تحت عنوان طراحان جهیزیه دعوت می‌کنند تا چیدمان آن به گونه‌ای باشد که جلوه بیشتری داشته باشد و در عین حال همه وسایل خریداری شده به چشم بینندگان بیاید.

مشکل دیگر اینکه برخی از خانواده‌ها که توان مالی ندارند مجبورند خود را به زحمت انداخته تا چیزی کمتر از سایرین نداشته باشند. گاهی اوقات نیز تفکر یک مادر برای خرید جیهزیه سنگین برای فرزند خود سربلندی دختر در میان اقوام همسر وی است. در حالی که در برخی موارد خود دختر نیز با تهیه این وسایل موافق نیست. زیرا گاهی اوقات والدین کمبودها و نداشته‌های دوران جوانی خود را می‌خواهند بر سر فرزندان خود جبران کنند و با لذتی که از این کار می‌برند مرهمی بر کمبودهای خود داشته باشند.

تهیه وسایل غیر ضروری و نمایش آن می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد اما نکته قابل توجه آن است که آیا این وسایل برای رفاه عروس و داماد تهیه شده و یا برای نمایش دیگران؟ از نگاه دیگر اینکه ما نباید به خاطر دیگران زندگی کنیم و همه آنچه را که داریم در معرض دید و نمایش دیگران بگذاریم و بدتر از همه اینکه منتظر قضاوت و تحلیل آنها درمورد وسایل و زندگی خود باشیم.

اگر این تجملات کنار گذاشته شود و ازدواج‌ها طبق موازین و آداب شرعی و عرفی جامعه برگزار شود، آمار ازدواج در جامعه افزایش پیدا می کند زیرا بسیاری از خانواده‌ها به دلیل عدم تمکن مالی برای تهیه جهیزیه خواستگاران دختر را رد می‌کنند. از طرف دیگر ملاک‌های انتخاب همسر در جامعه نیز قدری تغییر پیدا می‌کند. هدف خانواده‌هایی که به دنبال دخترانی هستند که پدری ثروتمند داشته باشد هم این است که دختر جهیزیه کامل بیاورد تا در میان اقوام و بستگان خود فخر بفروشند.

حجت الاسلام شهاب مرادی در این خصوص می‌گوید: به جای فهرست کردن رسوم نادرست و رفتارهای خطای دوخانواده ی دختر و پسر در یک عروسی از خواستگاری تا پاتختی و نقد تک تک موارد، یک پیشنهاد ساده عرض می کنم؛ پیشنهادی که نه خرجی لازم دارد و نه بودجه ای، پیشنهادی که منافع مادی هیچ کسی را هم به خطر نمی اندازد، اما در صورت پذیرش شما و ترویج آن، ریشه آداب رسوم جاهلانه ای را می‌خشکاند که دل بسیاری از دخترکان نازنین کشورم را شکسته  و مادران و پدران بسیاری را خجالت زده کرده. انشاءالله این پیشنهاد بازار تفاخرهای احمقانه را کساد می کند؛ خیلی ساده و عملیاتی است: از شرکت در مراسم بازدید و رویت جهیزیه خودداری کنید و از اساس این نوع دعوت ها را توهین به شخصیت خودتان تلقی کنید. اصلا برایتان فرق نکند جهیزیه مربوط به چه عروس خانمی است؛ هر عروس خانمی! حتی از نزدیک ترین اقوام و عزیزترین دوستان تان.

درمجموع می‌توان گفت بسیاری از سنت‌ها و آداب و رسوم ایرانی بجا و پسندیده است اما برخی از این آداب و رسوم دست و پاگیر بوده و هرچه به آنها دامن زده شود مشکلات را دو چندان می‌کند. بنابراین شکستن ساختار سنت‌های اشتباه می‌تواند صرفه جویی‌های مختلفی در وقت و هزینه داشته باشد و از همه مهمتر امری خداپسندانه و قابل تحسین است. هر سنت غلطی در طول زمان تبدیل به یک رفتار ناپسند شده است بنابراین زمانی نیز باید صرف اصلاح آن شود. بیایید دست به دست هم دهیم و با ترویج فرهنگ صحیح مصرف و جلوگیری از تجمل گرایی در جامعه زندگی راحت و ساده‌ای را برای خود و دیگران رقم بزنیم.

صفحات: 1· 2