رهبری انقلاب در تدبیر اول که تا قبل از شروع سال ۹۲ مورد استفاده قرار دادند، صادقانه و به صراحت، قائلین به مذاکره با آمریکا را افرادی ساده لوح یا مغرض خطاب کردند و با توجه دادن به تلقی دشمن از اصل مذاکره به عقب نیشنی ایران اسلامی به دلیل ناتوانی در برابر فشار تحریم، به بیان ادله متقن خود در حل نشدن مشکلات درصورت مذاکره با آمریکا پرداختند.

در تدبیر دوم که از روزهای آغازین سال ۹۲ تا استقرار دولت یازدهم صورت گرفت، سعی کردند با تقبیح عقب نشینی در برابر استکبار و لزوم ایستادگی، صبر و توکل به خدا در برابر تحریم ها، عدم خوشبینی خود نسبت به مذاکره را اعلام داشته و دلایل روشنی براین موضع ارائه نمایند.

اوج هوشمندی رهبریِ مبتنی بر اصل ولایت فقیه را می توان در تدبیر سوم مقام معظم رهبری مشاهده کرد. در شرایطی که دولت جدید عزم خود را برای مذاکره با آمریکا جزم کرد و با تغییر لحن و مواضع و ارائه چراغ سبز به طرف آمریکایی، علنا مذاکرات ۱+۵ را به صحنه دیپلماسی خود با آمریکا بدل کرد، ایشان از یک سو برای تحدید و تنظیم اصولی چارچوب مذاکرات، تاکتیک نرمش قهرمانانه را به عنوان حرکت منطقی دیپلماتیک اعلام فرمودند و از دیگر سو برای جلوگیری از القای حاکمیت دوگانه در نظام اسلامی به حمایت مشروط از تیم مذاکره کننده پرداختند.

صفحات: 1· 2