او در سال 1955 آماده بود تا رهبری نخستین تظاهرات مسالمت آمیز سیاهپوستان را در تاریخ آمریکا بر عهده بگیرد. در این تظاهرات، سیاهپوستان استفاده از اتوبوس ها را به مدت 382 روز تحریم کردند. در دسامبر 1956، دادگاه عالی آمریکا اعلام کرد جداسازی اتوبوس ها بر خلاف قانون اساسی است و سفیدپوستان و سیاهپوستان باید به میزان مساوی حق استفاده از خیابان ها و اتوبوس ها را داشته باشند. کینگ در طول مدت تحریم، دستگیر شد، خانه اش بمب گذاری شد، تهدید شد، اما هیچ یک از این ها در اراده او خللی وارد نکرد.

در سال 1957، او به رهبری کنفرانس مسیحیان جنوب برگزیده شد. این سازمان برای تحقق بخشیدن به جنبش های حقوق اجتماعی تاسیس شده بود. او ایده این سازمان را از دین مسیحیت، و شیوه های عملی آن را از گاندی گرفته بود.

در یک بازه زمانی 11 ساله، از سال 1957 تا 1968، کینگ بیش از 6 میلیون مایل سفر کرده و 2500 مرتبه سخنرانی کرد و هر کجا که بی عدالتی و تظاهرات و اعتراض بود ظاهر می شد.

در این مدت زمان، 5 کتاب و چندین مقاله منتشر کرد و تظاهرات های گسترده ای در بیرمنگام و آلاباما برگزار کرد که توجه همه دنیا را به خود جلب کرد. همچنین “نامه ای از زندان بیرمنگام” او بیانیه ای بی نظیر در انقلاب سیاهپوستان به حساب می آمد. او برای گرفتن حق رای سیاهپوستان مبارزه کرد. مارتین در تظاهراتی مسالمت آمیز، با حضور 250 هزار نفر در واشنگتن دی سی، سخنرانی معروف خود “رویای دارم” را بیان کرد.

وی بیش از بیست بار دستگیر شد، پنج مدرک افتخاری کسب کرد، و توسط مجله تایم، در سال 1963 مرد سال نامیده شد. او نه تنها رهبر سمبلیک سیاهان آمریکا، بلکه تبدیل به چهره ای شاخص برای تمام دنیا شد.

مارتین لوتر کینگ در سن ۳۵ سالگی، جوان ترین فردی بود که جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. او پس از اینکه از دریافت این جایزه مطلع شد اعلام کرد، پول حاصل از این جایزه را که 54.123 دلار بود به جنبش های حقوق بشری اختصاص خواهد داد.

مارتین لوتر کینگ، در 4 آوریل 1968، در حالی که در بالکن اتاقش در هتلی در ممفیس تنسی ایستاده و خود را برای رهبری یک تظاهرات در حمایت از کارگران جمع آوری زباله آماده می کرد، ترور شد.

صفحات: 1· 2