فضايل علي اکبر(ع) در کلام امام حسين(ع)

امام حسين(ع) که به دليل علاقه بسيار به پدر بزرگوارشان نام فرزند خود را «علي» نهادند، در سيما و سيرت او پيامبر اکرم(ص) را مشاهده مي کردند و هرگاه که دلتنگ جد بزرگوارشان مي شدند، به فرزند برومند خود نگاه مي کردند و با تماشاي آن حضرت، به ياد جدشان رسول مکرم اسلام (ص) مي افتادند.

حضرت علي اکبر(ع) نه فقط براي پدربزرگوارشان يادآور پيامبر اکرم(ص) بودند که ساير خاندان آن حضرت نيز چنين حسي داشتند و آن گاه که از دوري و فراق پيامبر اکرم(ص) غمگين مي شدند و شوق ديدار پيامبر اکرم(ص) در جانشان شعله مي کشيد، آتش شور و اشتياق خود را با نگاه کردن به حضرت علي اکبر(ع) تا حدي فرو مي نشاندند.

امام حسين(ع) آشکارا به اين موضوع اشاره مي فرمايند که حضرت علي اکبر(ع) آخرين ساعت هاي عمر با برکت خود را سپري مي کند؛ زماني که فرزند بزرگوارش لباس جنگ بر تن کرده و عازم ميدان نبرد است. در اين جا امام(ع) چنان با عظمت و بزرگي از حضرت علي اکبر(ع) ياد مي کنند که در قلب تاريخ حک مي شود.

آن حضرت در اين جمله نجواگونه با پروردگار که شدت علاقه خود را به فرزندشان علي اکبر(ع)، ابراز مي دارند، مي فرمايند:«اللهم اشهد علي هوالاء القوم فقد برزاليهم غلام اشبه الناس خَلقا و خُلقا و منطقا برسولک محمد(ص) کنا اذا اشتقنا الي وجه رسولک نظرنا الي وجهه؛ خداوندا گواه باش که جواني براي جنگ با آنان مي رود که شبيه ترين مردم به پيامبر(ص) از جهت صورت و سيرت و سخن گفتن است و ما هرگاه مشتاق ديدار پيامبرت مي شديم به او نگاه مي کرديم.»

سه شباهت علي اکبر(ع) به پيامبر اکرم(ص)

گرچه ظاهراً در تاريخ به تفصيل ويژگي سيرت و صورت حضرت علي اکبر(ع) بيان نشده است اما همين جمله کوتاه سه شباهت علي اکبر(ع) به پيامبر اکرم(ص) را بيان مي کند. اول؛ شباهت اخلاقي است. آن چه از اين روايت استفاده مي شود اين است که حضرت علي اکبر‌(ع) اخلاقي بسيار نيکو و پسنديده داشت و در اين نيک خُلقي به پيامبر اکرم(ص) که قرآن خُلق آن حضرت را تحسين مي کند، شباهت داشت. مي دانيم که قرآن کريم از حُسن اخلاق پيامبراکرم(ص) با تجليل و تحسين ياد مي کند و مي فرمايد: وَاِنِّک لَعَلي خُلُقٍ عَظيمٍ (قلم/۴) و بر اثر همين حسن خلق و نوع برخورد پيامبر اکرم(ص) با مردم بود که اسلام با سرعت چشمگيري گسترش يافت. با اين اوصاف، اخلاق حضرت علي اکبر (ع) شباهت کامل به پيامبر اکرم(ص) داشت که امام حسين(ع) آن را بيان مي کنند.

دوم؛ شباهت ظاهري و جسماني است که با عبارت «خَلقاً» در روايت به آن اشاره شده است. بنابر توصيف امام حسين(ع)، حضرت علي اکبر(ع) از نظر چهره و شمايل نيز به پيامبر اکرم(ص) شباهت کامل داشت، اين شباهت بين اصحاب پيامبر اکرم (ص) هم که آن جناب را ديده بودند، معروفيت داشت و تمام بني هاشم و اصحاب پيامبر(ص) وقتي دلتنگ پيامبر اکرم(ص) مي شدند به زيارت حضرت علي اکبر(ع) مي رفتند.

اما سومين شباهت، شباهت حضرت علي اکبر(ع) به پيامبر اکرم(ص) در سخن گفتن و گفتار بود. چنان که مسلم است، پيامبر اکرم(ص) بياني بسيار زيبا و فصيح داشتند و بسيار روشن و واضح سخن مي گفتند و خوش بيان، خوش لحن و خوش صدا بودند.

از اين رو حضرت علي اکبر(ع) اين خصوصيات را از جدش رسول خدا(ص) به ارث برده بود و کاملاً شبيه آن حضرت سخن مي گفت.

تاکيد حضرت علي اکبر(ع) در رجزخواني هاي روز عاشورا بر قرابت و نزديکي به پيامبر اکرم(ص) خود گواهي عيني بر اين توصيف امام حسين(ع) از فرزند برومندشان است. او در هنگامه نبرد با يزيديان چنين مي سرايد:« انا علي بن الحسين بن علي/ نحن و بيت ا… اولي بالنبي/ من شبث ذاک و من شمرالدني…؛ من علي پسر حسين بن علي(ع) هستم. به خانه خدا سوگند که ما به پيامبر(ص) نزديک تريم از اين شبث( بن ربعي از لشکريان يزيد) و از شمرپست…».

صفحات: 1· 2