می خواهی بری مشهد یا نه ؟ اینجا را بخوان

03 مهر 1392 توسط 313

اما 23 ماه ذی القعده روز زیارتی حضرت سلطان علی بن موسی الرضا علیه السلام است . سلطانی است که سالیانی است نه تنها ما ایرانی ها که عالمی بر خان کرمش نشسته اند .

در باب زیارت حضرتش نیز احادیث زیادی رسیده است اما شاید محیر العقول ترین آنها این باشد :

حضرت عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنىّ روایت شده است که گفت: به ابو جعفر امام جواد علیه السّلام عرضکردم: متحیّر مانده‏ام که قبر سالار شهیدان ابو عبد اللَّه الحسین علیه السّلام را زیارت کنم، یا بطوس رفته و قبر پدرت علیه السّلام را زیارت نمایم، نظر شما چیست؟ بمن فرمود: اندکى صبر کن و همین جا بایست تا بازگردم، بعد به اندرون خانه رفت و با چشمى گریان که اشک بر رخسار مبارکش میریخت بیرون آمد، و فرمودند:

«زوّار قبر اباعبداللَّه(علیه السّلام) بسیارند، ولى زوّار پدر من (علیه السّلام) در طوس بسیار اندکند».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح8- بحارالأنوار، ج99، ص37، باب4، ح27- وسائل‏الشیعة، ج14، ص563، ح19831)

و این حدیث گرانبها که از لسان مبارک حضرت امام الرئوف علیه السلام می باشد:

ابو صلت هروىّ روایت کرد که گفت: از حضرت رضا علیه السّلام شنیدم میفرمود:

«بخدا قسم هیچ یک از ما ائمّه نیست مگر آنکه بقتل میرسد و شهید میگردد، از او سؤال شد: چه کسى (شخص) شما را بقتل میرساند اى فرزند رسول خدا؟ حضرت فرمودند: بدترین خلق خدا در زمان من مرا با خورانیدن زهر میکشد، سپس مرا در خانه‏اى تنگ در شهرى غریب دفن میکند، آگاهى میدهم که هر کس مرا در غریبیم زیارت کند، خداوند متعال اجر یک صد هزار شهید، و یک صد هزار صدّیق، و یک صد هزار حج واجب و یک صد هزار حج مستحبی و یک صد هزار مجاهد و مبارز در راه حقّ در نامه عمل او بنویسد، و او را در زمره ما محشور فرماید، و در بهشت او را رفیق ما در درجات بلند قرار دهد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح9- بحارالأنوار، ج99، ص32، باب4، ح3- الأمالی للصدوق- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص585، ح3192- وسائل‏الشیعة، ج14، ص568، ح19837)

هنوز مرددی به مشهد بری یا نه ؟

اینها را هم بخوان :

1- حضرت رضا علیه السّلام فرمود:

« هر کس مرا با دورى راه زیارت کند و از راه دور بزیارت من آید در روز قیامت در سه موقف بیارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتیهاى آن حال نجات دهم:

اوّل : در آن هنگام که نامه‏هاى اعمال پخش مى‏شود از جانب راست و از جانب چپ.

دوم : در آن هنگام که از صراط میگذرد.

سوم: در آن وقت که بپاى میزان عمل میرسد و عمل او را بررسى کرده مى‏سنجند.»

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص255، ح2- الأمالی لشیخ الصدوق، ص121- بحارالانوار، جلد99، صفحه35، حدیث14 و43- کامل الزیارات، ص304 - من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص584، ح3189- وسائل‏الشیعة، ج14، ص551، ح19799- المقنعه لشیخ المفید- الخصال لشیخ الصدوق، ج1، ص138 - جامع الأخبار، ص21)

2- یاسر خادم روایت کرده گوید: علىّ بن موسى الرّضا(علیهما السّلام) فرمودند:

«براى زیارت هیچ قبرى بار و بنه نبندید و سفر نکنید مگر براى زیارت قبور ما اهل البیت، آرى بدانید که من با زهر شهید خواهم شد، و محلّ دفنم در غربت خواهد بود، پس هر کس براى زیارت من سفر کند دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده و بخشیده خواهد شد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص255، ح1- بحارالأنوار، ج99، ص36، باب4، ح22- الخصال- وسائل‏الشیعة، ج14، ص562، ح19828)

3- امام صادق علیه السّلام روایت کرده که میفرمود:

«مردى از اولاد فرزندم موسى که همنام جدّم امیر المؤمنین علیه السّلام است را بطوس خراسان برند و در آنجا با زهر کشته شود و بحال غربت او را بخاک سپارند، هر کس مزار او را زیارت کند و بحقّ او عارف باشد (امامت او را تصدیق دارد) خداوند عزّ و جلّ باو پاداشى دهد همانند پاداش آن کس که پیش از فتح مکّه در راه خدا انفاق کرده و در راه خدا با دشمن جنگیده است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص255، ح3- بحارالأنوار، ج99، ص33، باب4، ح10- الأمالی للصدوق- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3183- وسائل‏الشیعة، ج14، ص553، ح19803)

4- محمّد بن عماره از پدرش روایت کرده که امام صادق علیه السّلام از پدران خود از جدّش امیر مؤمنان علیهم السّلام از رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله حدیث کرد که فرمود:

«بزودى پاره‏اى از تن من بسرزمین خراسان مدفون میگردد، هیچ مؤمنى بزیارت او نرود جز آنکه خداوند عزّ و جلّ بهشت را براى او واجب و آتش دوزخ را بر وى حرام کرده است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص255، ح4- بحارالأنوار،ج48، ص321،باب4، ح1- الأمالی للصدوق‏- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص585، ح3194- وسائل‏الشیعة، ج14، ص555، ح19809)

5- حسن بن فضّال روایت کرد که ابو الحسن علىّ بن- موسى الرّضا علیهما السّلام فرمود:

«بدرستى که در سرزمین خراسان بقعه‏اى است که زمانى محل رفت و آمد فرشتگان گردد، و مرتّب فوجى از فرشتگان فرود آیند، و فوجى بسوى آسمان پرواز کنند تا روزى که در صور دمیده شود. از آن حضرت‏ پرسیدند که یا ابن رسول اللَّه این بقعه کدام است، فرمود: آن بقعه در سرزمین طوس است، و بخدا سوگند آن گلزارى است از گلستانهاى بهشت، هر کس مرا زیارت کند در آن مکان، اجرش همانند کسیست که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را زیارت کرده است، و خداوند متعال براى او ثواب هزار حجّ مبرور و صحیح و هزار عمره مقبول و درست بنویسد، و من و پدرانم شفیعان او در روز قیامت باشیم».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح5- بحارالأنوار، ج99، ص31، باب4، ح2- الأمالی للصدوق‏- تهذیب‏الأحکام، ج6، ص108، ح6- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص585، ح3193- وسائل‏الشیعة، ج14، ص567، ح19836)

6- داود بن قاسم جعفرى روایت کرده که گفت: از امام جواد علیه السّلام شنیدم می فرمود:

«براستى که در میان دو کوه شهر طوس، قطعه ای از خاک بهشت است، هر کس در آن سرزمین وارد شود، روز قیامت در امان خواهد بود».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح6- بحارالأنوار، ج99، ص37، باب4، ح25- تهذیب‏الأحکام، ج6، ص109، ح8- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3185- وسائل‏الشیعة، ج14، ص556، ح19810)

7-عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنىّ روایت کرده است که امام جواد علیه السّلام فرمود:

«من براى آن کس که مزار پدرم علیه السّلام را در طوس زیارت کند در حالی که عارف بحقّ او باشد ضامن بهشت میباشم از جانب خداوند عزّوجلّ».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح7- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3186- وسائل‏الشیعة، ج14، ص553، ح19804- وسائل‏الشیعة، ج14، ص556، ح19811)

8- حضرت عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنىّ روایت شده است که گفت: به ابو جعفر امام جواد علیه السّلام عرضکردم: متحیّر مانده‏ام که قبر سالار شهیدان ابو عبد اللَّه الحسین علیه السّلام را زیارت کنم، یا بطوس رفته و قبر پدرت علیه السّلام را زیارت نمایم، نظر شما چیست؟ بمن فرمود: اندکى صبر کن و همین جا بایست تا بازگردم، بعد به اندرون خانه رفت و با چشمى گریان که اشک بر رخسار مبارکش میریخت بیرون آمد، و فرمودند:

«زوّار قبر اباعبداللَّه(علیه السّلام) بسیارند، ولى زوّار پدر من (علیه السّلام) در طوس بسیار اندکند».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص256، ح8- بحارالأنوار، ج99، ص37، باب4، ح27- وسائل‏الشیعة، ج14، ص563، ح19831)

9- ابو صلت هروىّ روایت کرد که گفت: از حضرت رضا علیه السّلام شنیدم میفرمود:

10- احمد بن محمّد بزنطىّ روایت کند که گفت: در نامه حضرت رضا علیه السّلام خواندم که مرقوم داشته بود:

«به شیعیان من این پیام را برسان که زیارت من معادل یک هزار حجّ است»،

راوی گوید: به فرزندش امام جواد علیه السّلام عرض کردم: آیا هزار حجّ؟! حضرت فرمود:

«آرى بخدا قسم هزار هزار حجّ است براى کسى که او را زیارت کند و بحقّ او عارف باشد».

( عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص257، ح10- بحارالأنوار، ج99، ص33، باب4، ح5- الأمالی للصدوق- کامل الزیارات‏- بشارة المصطفى‏(ص)- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3182- وسائل‏الشیعة، ج14، ص566، ح19835- الثواب الأعمال)

11- حسن بن فضّال روایت کند که گفت: مردى خراسانى بحضرت علىّ بن موسى- الرّضا علیهما السّلام گفت: یا ابن رسول اللَّه! من رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را در خواب دیدم که گویا بمن میگفت: چگونه است حال شما هر گاه در سرزمین شما مدفون گردد پاره تن من، و از شما بخواهند حفظ و نگهدارى امانت مرا، و غایب و پنهان شود در تربت شما، ستاره من؟ حضرت فرمودند:

«من هستم آن کس که در سرزمین شما مدفون میگردد، و منم پاره تن پیامبر شما، و منم آن امانت و منم آن ستاره و کوکب (که جدّم فرمودند). آگاه باشید و بدانید که هر کس مرا زیارت کند، و او بداند آنچه را که خداوند متعال واجب ساخته است از حقّ و طاعت من، پس من و پدران بزرگوارم شفیع‏هاى متعدّدى براى او در روز قیامت باشیم، و هر کس که ما شفیع او شویم و لو مثل گناه جنّ و انس، وزر و وبال بر او باشد نجات خواهد یافت. آرى پدرم براى من از جدّم از پدران بزرگوارش علیهم السّلام بازگو کرد که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر کس مرا در خواب زیارت کند بى‏تردید مرا زیارت کرده است، زیرا شیطان نمیتواند بصورت و شمایل من در آید و همچنین به صورت و شکل هیچ یک از اوصیاى من، و نه بصورت احدى از شیعیان اوصیاء من، و اینکه رؤیاى صادقه جزئى از هفتاد جزء نبوّت است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص257، ح11- بحارأنوار، ج99، ص32، باب4، ح4- الأمالی للصدوق‏- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص585، ح3191- وسائل‏الشیعة، ج14، ص555، ح19808)

12- عبد الرّحمن بن ابى- نجران روایت کند که گفت: از امام جواد علیه السّلام پرسیدم میفرمائى چه ثوابى براى کسى که پدرت را زیارت کند میباشد؟ حضرت فرمود:

«به خدا قسم بهشت».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص257، ح12- بحارالأنوار، ج99، ص37، بباب4، ح28- وسائل‏الشیعة، ج14، ص557، ح19812)

13- علىّ بن اسباط روایت کرد که گفت: از ابو جعفر امام جواد علیه السّلام پرسیدم: چه ثوابى براى کسى است که پدرت را در خراسان زیارت کند؟ فرمود:

«به خدا سوگند بهشت، بخدا سوگند بهشت».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص257، ح13- بحارالأنوار، ج99، ص37،باب4، ح29- وسائل‏الشیعة، ج14، ص557، ح19813)

14- قبیصة از جابر جعفىّ روایت کند که گفت: از وصىّ اوصیاء و وارث علم انبیاء ابو جعفر باقر علیه السّلام شنیدم میفرمود: پدرم سیّد العابدین علىّ بن الحسین از پدرش سیّد الشهداء حسین بن علىّ از سید اوصیاء امیر المؤمنین على بن ابى طالب علیهم السّلام حدیث کرد که گفت: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمودند:

«پاره‏اى از تن من در سرزمین خراسان به خاک سپرده مى‏شود، که هیچ دردمندى او را زیارت نمى‏کند «إلّا نفّس اللَّه کربته» مگر اینکه خداوند ناراحتى و غم او را برطرف میکند، و هیچ گنهکارى نیست که بزیارت او نائل شود، جز اینکه خداوند از گناهان او درگذرد».

(یعنى موفّق به توبه مى‏شود.)

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص258، ح14- بحارالأنوار،ج99، ص34، باب4، ح11- الأمالی للصدوق‏- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3187- وسائل‏الشیعة، ج14، ص553، ح19805 و19814)

15- محمّد بن سلیمان روایت کند که گفت: از امام جواد(علیه السلام) پرسیدم از مردیکه بحجّ خانه خدا مشرّف شده و حج را بجاى آورده، و به نیّت حجّ تمتّع وارد شده و اعمال حجّ بجاى آورده و خداوند او را موفّق بحجّ و عمره نموده، سپس بمدینه آمده و زیارت رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را انجام داده و آنگاه به کوفه رفته و زیارت جدّت امیر مؤمنان علیه السّلام را بجاى آورده و به حق او عارف بوده و او را امام و حجّت خدا بر خلق و باب راهی که بندگان باید از آن درب به رحمت خدا وارد شوند میدانسته، و بر او سلام داده، سپس به زیارت سالار شهیدان اباعبداللَّه الحسین(علیه السّلام) موفّق گشته و بر او سلام داده، آنگاه به بغداد آمده و بر جدّت موسى بن جعفر علیهما السّلام وارد شده و او را زیارت کرده و بعد از آن به شهر و دیار خویش رفته، و خداوند در این وقت بار دیگر حجّ را روزى او کرده است، آیا این شخص که حجّ واجب خود را انجام داده، بار دیگر به حجّ رود، یا اینکه به زیارت پدرت علىّ بن موسى الرضا علیهما السّلام به خراسان سفر کند و به او سلام دهد و او را زیارت کند، و به مکّه براى حجّ نرود؟ نظر شما چیست و کدام را بهتر میدانید؟ حضرت فرمود:

«بلى به خراسان رود و بر پدرم سلام کند افضل است، لکن این باید در ماه رجب انجام گیرد، و سزاوار نیست که در این روزگار این ماه (ذى الحجّه) را به زیارت خانه خدا نروید و به خراسان به زیارت پدرم روید، زیرا زمان، زمان تقیّه است و از ناحیه دولت این کار را بر ما و شما عیب میگیرند و فضیحت به بار مى‏آورند».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص258، ح15- بحارالأنوار، ج99، ص38، باب4، ح30- کامل الزیارات‏- وسائل‏الشیعة، ج14، ص566، ح19834)

16- ابن ابى نصر بزنطى روایت کنند که گفت: از حضرت رضا علیه السّلام شنیدم میفرمود:

«مرا زیارت نکند احدى از شیعیانم در حالى که عارف بحق من باشد جز آنکه او را در روز قیامت شفاعت خواهم کرد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص258، ح16- بحارالأنوار، ج99، ص33، باب4، ح8- الأمالی للصدوق‏- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص583، ح3184- وسائل‏الشیعة، ج14، ص552، ح19802)

17- نعمان ابن سعد روایت کند که گفت: امیر مؤمنان علىّ بن ابى طالب علیه السّلام فرمودند:

«به زودی از فرزندان من مردى در سرزمین خراسان با زهر بقتل میرسد از روى ستم و ظلم، که نام او نام من است و نام پدرش نام پسر عمران، موسى علیه السّلام است، اعلام میکنم آگاه باشید، هر کس او را در آن غربت زیارت کند، خداوند تعالى او را بیامرزد و از گناهان اوّلین و آخرین او درگذرد «غفر الله ذنوبه ما تقدم منها و ما تأخر» ، هر چند به عدد نجوم و قطرات باران و برگ درختان باشد».

(یعنى زیارت او حکم توبه را دارد).

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص259، ح17- بحارالأنوار، ج99، ص34، باب4، ح12- الأمالی للصدوق- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، 584، ح3188- وسائل‏الشیعة، ج14، ص554، ح19806)

18- حمزة بن حمران‏ روایت کرده‏ که: امام صادق علیه السّلام فرمودند:

«نوه من در خراسان در شهرى بنام طوس بقتل مى‏رسد، هر کس به زیارت او رود و به حقّ او عارف باشد (مقام او را بشناسد) روز قیامت من دست او را گرفته داخل بهشتش خواهم کرد، هر چند از اهل گناهان بزرگ باشد، گوید: عرض کردم فدایت شوم عرفان حق او چیست؟ فرمود: بداند که او امام مفترض الطاعه است (یعنى مقام امامت و حجّیّت او را معتقد باشد)، و بداند که او را شهید کرده‏اند، و هر کس با این شناخت او را زیارت کند، خداوند اجر هفتاد هزار شهید از شهدائى که به راستى و حقیقت در پیش روى رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله کشته شده‏اند به او عطا خواهد فرمود».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص259، ح18- بحارالأنوار، ج99 ،ص35، باب4، ح18- الأمالی للصدوق- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص584، ح3190- وسائل‏الشیعة، ج14، ص554، ح19807و 19830)

19-ایّوب بن نوح روایت کند که گفت: از ابو جعفر امام جواد علیه السّلام شنیدم میفرمود:

«هر کس قبر و مزار پدرم را در طوس زیارت کند، خداوند گناهان گذشته (پیشین و پسین) او را خواهد آمرزید، و چون روز قیامت شود رو به روى منبر و کرسى سخنرانى رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله براى او کرسیى نصب کنند و وى در آن قرار گیرد تا خداوند حساب خلایق را رسیدگى کند و تمام شود».

(حمدان بن اسحاق گوید: بعد از این روایت ایوب بن نوح را میدیدیم که بارها به زیارت میرفت و میگفت: میروم تا برای طلب کردن آن منبر و کرسی«أطلُبُ المِنبَرَََ»)

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص259، ح19- بحارالأنوار، ج99، ص34، باب4، ح13- الأمالی للصدوق‏- وسائل‏الشیعة، ج14، ص557، ح19815)

20- سلیمان بن حفص روایت کند کرده که: از موسى بن جعفر علیهما السّلام شنیدم‏ میفرمود:

«هر کس قبر فرزندم على را زیارت کند براى او در نزد خداوند ثواب هفتاد حجّ خالص باشد، عرضکردم: هفتاد حجّ؟ فرمود: بلکه هفتاد هزار حج، و افزود: چه بسا حجّى است که مورد قبول نباشد، و هر کس زیارت کند او را و یک شب را در کنار آن مزار بسر برد مانند کسى است که خدا را در عرش زیارت نموده است، عرض کردم خدا را در عرش زیارت کرده است؟ فرمود: آرى چون روز قیامت شود بر عرش خداوندى چهار تن از اوّلین و چهار تن از آخرین قرار گیرند، امّا چهار نفر اول: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى علیهم السّلام باشند، و اما چهار تن آخرین: محمّد و علىّ و حسن و حسین که درود و سلام خدا بر ایشان باد باشند، آنگاه ریسمانى در اطراف عرش بکشند و حصارى معیّن کنند و ما با زوّار قبور امامان بنشینیم، آگاهى میدهم که درجه و مقام زائر قبر فرزند من از دیگران بالاتر است، و عطایش از تمامى زوّار ائمّه دیگر، نزدیکتر و بهتر است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص260، ح20- بحارالأنوار، ج99، ص35، باب4، ح17- الأمالی للصدوق- کامل الزیارات- وسائل‏الشیعة، ج14، ص564، ح19832 و19833)

21- ابو الصّلت هروى روایت کرده که گفت: من در نزد علىّ بن موسى الرّضا علیهما السّلام بودم که جماعتى از اهل قم بر آن حضرت وارد شدند و سلام کردند، و امام سلامشان را جواب داد و آنان را مقرّب داشت و اکرام کرده فرمود:

«خوش آمدید مرحبا، شما بحقّ از شیعیان ما هستید، و روزگارى بیاید که شما شیعیان، مرا در طوس زیارت کنید، آگاه باشید که هر کس مرا با غسل زیارت کند از تمامى گناهان پاک مى‏شود آنچنان که گویى از مادر متولّد شده و هیچ گونه بگناه آلودگى ندارد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص260، ح21- وسائل‏الشیعة، ج14، ص569، ح19839)

22- عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنى روایت کند که گفت: از علىّ بن محمّد عسکرىّ‏ (امام دهم) علیه السّلام شنیدم میفرمود:

«اهل قم و اهل آبه (که دهى است بین قم و ساوه) چون جدّم را زیارت مى‏کنند و به مشهد جدّم به زیارت می روند مورد آمرزش پروردگارند، بدانید که هر کس او را زیارت کند و در راه، قطره بارانى از آسمان بدو رسد خداوند جسم او را از آتش دوزخ حرام میفرماید».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص260، ح22- بحارالأنوار، ج99، ص38، باب4، ح32- وسائل‏الشیعة، ج14، ص558، ح19816)

23- سلیمان بن حفص مروزى روایت کرده که گفت: از موسى بن جعفر علیهما السّلام شنیدم فرمود:

«به درستى که فرزندم از روى ظلم و ستم با زهر کشته مى‏شود، و در کنار قبر هارون در طوس بخاک سپرده خواهد شد، هر کس او را زیارت کند مانند فردیست که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را زیارت کرده باشد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص260، ح23- بحارالأنوار، ج99، ص38، باب4، ح33- وسائل‏الشیعة، ج14، ص558، ح19817)

24- حسن بن علىّ وشّاء روایت کند که گفت: از ابو الحسن الرّضا علیه السّلام شنیدم میفرمود:

«همانا براى هر امامى عهدیست بر ذمّه دوستان و شیعیانش، و از تمام کردن عهد و اداء کردن آن به تمام، زیارت قبور ایشانست، پس هر کس با عشق و علاقه قبور آنان را زیارت کند و بپذیرد آنچه را که آنان بدان رغبت داشتند و انجام دهد، امامان او شفیعش باشند در روز قیامت».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص261، ح24- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص577، ح3160)

25- علىّ بن مهزیار روایت کرده که گفت: به ابو جعفر امام جواد علیه السّلام عرض کردم: فدایت گردم زیارت حضرت رضا علیه السّلام افضل است یا زیارت ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام؟ فرمودند:

«زیارت پدرم افضلست، و این بدان جهت است که ابو عبد اللَّه الحسین را تمامى مردم زیارت مى‏کنند، ولى پدرم را جز جمعى از خواصّ شیعیان زیارت نمى‏کنند».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح26- بحارالأنوار، ج99، ص39، باب4، ح35- کامل الزیارات- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص582، ح3181- وسائل‏الشیعة، ج14، ص563، ح19829)

26-حسن بن علىّ وشّاء روایت کند که گفت: حضرت رضا علیه السّلام فرمود:

«من به زودى مظلومانه با زهر کشته مى‏شوم از روى ستم، پس هر کس با شناخت حقّ من، مرا زیارت کند خداوند گناهان مقدّم (پیشین) و مؤخّر (پسین) او را مى‏بخشد».

(«تقدّم» و «تأخّر» هر دو فعل ماضى است، یعنى گناهان گذشته او را مى‏آمرزد نه گناهان آینده او را، چون اگر آینده مراد بود میفرمود: «ما یتأخّر» بصورت فعل مضارع و کسانى که گناهان آینده معنى کرده‏اند دقّت در لفظ ننموده‏اند، و عقلا هم درست نیست که خداوند گناهان نکرده کسى را بیامرزد، مگر اینکه بگوئیم بعد از این هم هر گناهى که کرد مورد عفو واقع مى‏شود، و این در حقیقت رفع تکلیف است و عقیده ملاحده که گویند اگر چنین و چنان عقیده پیدا کنى تکلیف از تو ساقط مى‏شود «فاعمل ما شئت» هر کار که میخواهى بکن که گناهى بر تو نوشته نخواهد شد- عصمنا اللَّه منهم و من الحادهم».)

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح27- بحارالأنوار، ج99، ص38، باب4، ح34- وسائل‏الشیعة، ج14، ص558، ح19818)

27- زید شحّام روایت کرد که گفت: به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: چیست براى کسى که یکى از شما ائمّه را زیارت کند؟ حضرت فرمودند:

«مانند همان که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را زیارت کند.»

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح31- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص578، ح3163 و3175)

28- صقر بن دلف روایت کرده‏اند که گفت: شنیدم سرورم علىّ بن محمّد امام هادى (علیهما السّلام) میفرمود:

«هر کس به سوى خداوند حاجتى دارد پس به طوس به زیارت جدّم علىّ بن موسى الرّضا علیهما السّلام رود، و با غسل و طهارت باشد و بالاى سر آن حضرت دو رکعت نماز گزارد، آنگاه در قنوت نماز از خداوند متعال حاجت خویش را طلب کند، خدا حاجتش را در صورتى که گناه یا قطع رحم نباشد برخواهد آورد، و به درستى که محلّ قبر آن حضرت یکى از کاخهاى بهشت است، و مؤمنى آن را زیارت نکند جز آنکه خداوند او را از آتش دوزخ آزاد کند، و داخل در خانه همیشگى بهشت نماید».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح32- وسائل‏الشیعة، ج14، ص569، ح19840- الأمالی لشیخ الصدوق)

29- علىّ بن فضّال از پدرش روایت کرده که گفت: از علىّ بن موسى الرضا علیهما السّلام شنیدم میفرمود:

«من با زهر شهید میشوم، و در سرزمین غربت و دور از وطن بخاک سپرده میشوم، این مطلب را پدرم از پدران بزرگوارش از علىّ بن ابى طالب از رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله نسل به نسل به راز گرفته‏اند و عهد معهود آنان بوده، و آگاهى میدهم شما را که هر کس در آن سرزمین غربت به زیارت من آید، من و پدرانم در روز قیامت شفعاى او باشیم، و هر آن کس که ما شفیع او باشیم نجات خواهد یافت، و لو اینکه سنگینى بار گناهش به اندازه بار جنّ و انس باشد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص263، ح33- بحارالأنوار، ج99، ص35، باب4، ح16- الأمالی للصدوق)

30-عبد السّلام هروىّ روایت کرده‏اند که گفت: دعبل خزاعى در آن هنگام که حضرت در مرو نزول اجلال فرموده بود بر على بن موسى الرّضا علیهما السّلام وارد شد و به امام گفت:

یا ابن رسول اللَّه من قصیده‏اى ساخته و سوگند یاد کرده‏ام که براى احدى قبل از شما نخوانم، حضرت فرمود: بخوان آن را، دعبل شروع کرد بخواندن قصیده‏اى که یک سطرش این است خواند:

مدارس آیات خلت من تلاوة و منزل وحى مقفر العرصات‏

(محافلی که در آن قرآن خوانده و تفسیر و تدریس میشد اکنون خالی است، و محل نزول وحی چون صحرائی بی آب و علف و خشک افتاده است)

تا بدان جا رسید که:

أرى فیئهم فی غیرهم متقسما و أیدیهم من فیئهم صفرات

(غنائم و بیت المال مسلمین را میبینم که در میان دیگران تقسیم میشود، و مینگرم که دستهای ایشان« مراد آل محمد صلی الله علیه و اله است» از آن خالی است)‏

حضرت علیه السّلام گریست، و فرمود: راست گفتى اى خزاعى همین طور است، و چون دعبل به این بیت رسید که:

إذا وتروا مدّوا إلى واتریهم أکفّا عن الاوتار منقبضات‏

(هرگاه هدف حربه تیر جنایت و بلا و ظلم دشمن واقع میشوند، دستهای تهی از حربه و بسته را به سوی دشمن میگشایند)

امام علیه السّلام کف دو دستش را میچرخانید و زیر و رو میکرد و میفرمود: آرى این چنین است، دستها بسته است، و چون باین بیت رسید:

لقد خفت فی الدّنیا و ایام سعیها و إنّى لأرجو الا من بعد وفاتى

(من چون دارای محبت شما خاندان هستم همه عمر را در وحشت و ترس زندگی کردم، اما همه امید من این است که پس از وفاتم دیگر از عذاب در امام باشم)‏

حضرت فرمود: خداوند تو را از فزع اکبر که قیامت است از عذاب در امان دارد، و چون به این بیت از قصیده رسید:

و قبر ببغداد لنفس زکیّة تضمّنها الرّحمن فی الغرفات‏

(و قبری که در بغداد ازان نفس زکیه است که خداوند در یکی از غرفات یهشت او را مأوا داده است)

امام علیه السّلام گفت: آیا در اینجا دو بیت بقصیده‏ات بیفزایم تا کامل‏ گردد؟ دعبل عرض کرد: یا ابن رسول اللَّه بفرمایید.

حضرت این دو بیت را اضافه کرد:

و قبر بطوس یا لها من مصیبة توقّد فی الأحشاء بالحرقات‏

إلى الحشر حتّى یبعث اللَّه قائما یفرّج عنّا الهمّ و الکربات

(و قبری در شهر طوس است که وامصیبتا از غم و اندوهش که آتش مصیبت فاجعه مرگش در اعضاء و رگ و ریشه بدن شعله میزند تا روز محشر، مگر خداوند قائم(عج) را برانگیزاند و بر ستم و ستمکاران پیروز شود و درد و رنج ما را تا حدّی آرامش بخشد)‏

دعبل گفت: یا ابن رسول اللَّه بفرمائید که در طوس قبر کیست؟ حضرت فرمودند: آن قبر من است که روزگارى نمى‏گذرد مگر اینکه طوس محلّ آمد و رفت شیعیان و زوّار قبر من مى‏شود، و اعلام میکنم که هر کس مرا در زمان غربت قبرم در طوس زیارت کند او در درجه من با من همدم خواهد بود در حالى که خداوند او را از گناه پاک و آمرزیده باشد».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص264، ح34)

31- حمزة بن حمران‏ روایت کرده که امام صادق علیه السّلام فرمود:

«از این- و با دست اشاره بفرزندش موسى علیه السّلام کرد- فرزندى در طوس بقتل میرسد و کسى او را زیارت نمى‏کند مگر افراد کمى و کمترى».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص259، ح18- بحارالأنوار، ج99 ،ص35، باب4، ح18- الأمالی للصدوق- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص584، ح3190- وسائل‏الشیعة، ج14، ص554،)

32- عبد العظیم گوید شنیدم امام محمد تقى علیه السلام می فرمود:

«کسى نباشد که به زیارت پدرم رود و از باران یا سرما و گرما آزار بیند جز آنکه خدا تنش را بر آتش حرام کند».

(بحارالأنوار،ج99،ص36،باب4،ح21- الأمالی صدوق،ص556- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص560،ح19822)

33- از عبد السلام بن صالح هروى مروى است که گفت چون حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام از نیشابور به جانب مامون بیرون رفت در آن قبه که قبر هارون الرشید بود رفتند پس‏ از آن به دست مبارک خطى به یک طرف قبر کشید و فرمود:

«این موضع تربت من است و من در این موضع مدفون شوم و به زودى حق تعالى این موضع را محل تردد شیعه و اهل محبت من قرار دهد به خدا سوگند می خورم که زیارت‏کننده از شیعیان زیارت نکند مرا و سلام‏کننده از ایشان بر من سلام نکند مگر آنکه شفاعت ما اهل بیت و غفران و رحمت خدا بر او واجب شود».

(بحارالأنوار،ج99،ص36،باب4،ح23- عیون‏أخبارالرضا(ع)،باب38- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص559،ح19821)

34- از عبد السلام بن صالح هروى روایت شده که گفت: از حضرت رضا (ع) شنیدم که می فرمود:

«همانا من به زودى از روى ستم با زهر شهید می شوم و مرا جنب هارون دفن میکنند و حق تعالى خاک مرا محل آمد و رفت شیعه من و اهل محبت من قرار خواهد داد پس هر کس مرا در محل غریبى زیارت کند زیارت کردن من در روز قیامت براى او واجب شود و بحق آن کسى که محمد(صلی الله علیه و اله) را به نبوت اکرام داشت و بر جمیع خلقش برگزید احدى از شما نزدیک قبر من نماز نگذارد به قدر دو رکعت مگر آنکه مستحق آمرزش خداوند شود در روزى که او را ملاقات کند و پاداش او را ببیند و به حق آن کسى که بعد از محمد(صلی الله علیه و اله) ما را به امامت اکرام داشته و به وصایت آن جناب مخصوص داشت زوار قبر من گرامی ترند در روز قیامت نزد خدا بر جمیع خلق که در صحراى محشر قدم گذارند و مؤمنى نیست که قبر مرا زیارت کند و قطره آبى بروى خود ریزد مگر آنکه خدا آتش را بر جسدش حرام کند.

(بحارالأنوار،ج99،ص37،باب4،ح24- عیون‏أخبارالرضا(ع)،باب51- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص559،ح19820)

35- عبدالعظیم حسنی روایت کرده که: ابا جعفر امام محمد تقی علیه السلام فرمودند:

«خداوند بهشت را بر کسی که پدرم را در طوس در حالی که عارف به حقش باشد زیارت کند واجب کرده است».

(بحارالأنوار،ج99،ص37،باب4،ح26- عیون‏أخبارالرضا(ع) )

36- از عبد السلام بن صالح هروى روایت شده که گفت: حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام فرمودند:

«روزها و شبها به پایان نمی پذیرد تا اینکه طوس محل رفت و آمد شیعیان و زوار من میشود، آگاه باشید کسی که مرا در طوس در حال غربتم زیارت کند در روز قیامت با من و در درجه من است در حالی که بخشیده از گناهان است».

(بحارالأنوار،ج99،ص39،باب4،ح27- عیون‏أخبارالرضا(ع)،باب- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص558،ح19819)

37- از علی بن مهزیار روایت شده که گفت: به امام جواد علیه السلام عرض کردم: چیست اجر آن کسی که قبر پدرتان علی بن موسی الرضا علیهما السلام را زیارت کند؟ حضرت فرمودند:

«به خدا قسم بهشت»

(بحارالأنوار،ج99،ص39،باب4،ح38- کامل الزیارات- ثواب الأعمال- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص558،ح19823)

38- خواجه نصیرالدین طوسی از پدرش از قطب راوندی از شیخ مفید نقل کرده است که محمد بن فضل روایت کرده است که: امام صادق علیه السلام فرمودند:

«در زمان طوفان نوح چهار قطعه از زمین به خداوند ضجه و شیون کردند که خداوند هم آنها را رفعت و بلندی بخشید که آنها: کعبه و نجف و کربلا و طوس بودند».

(بحارالأنوار،ج99،باب4،ح39- فرحه الغری- تهذیب الاحکام،ج6،ص109،ح12- وسائل ‏الشیعة ،ج14،ص562،ح19827)

39- داود صَّرمِیّ روایت کرده که امام محمد تقی علیه السلام فرمودند:

«بهشت پاداش کسی است که پدرم را زیارت کند».

(بحارالأنوار،ج99،ص39،باب4،ح40- کامل الزیارات- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص552،ح19800)

40- علی بن عبدالله نقل کرده که روزی پسران موسی بن جعفر علیهما السلام در نزد حضرتش جمع بودند که در این حال پسرش علی بن موسی الرضا علیهما السلام عبور کرد در حالی که جوانی بود که حضرت موسی بن جعفر(علیهما السلام) در موردش فرمودند:

«این فرزند من در سرزمین غربت میمیرد، پس اگر کسی او را زیارت کند در حالی که تسلیم در مقابل اوامرش (مسلمان به امامتش باشد) و عارف به حقش باشد در نزد خداوند عزّوجلّ مثل شهدای جنگ بدر است».

(بحارالأنوار،ج99،ص41،باب4،ح43- کامل الزیارات)

41- زید نَّرسیّ روایت کرده که: حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر علیهما السلام فرمودند:

« هر کس این پسر من را زیارت کند (و با دست اشاره به اباالحسن الرضا علیه السلام کردند) بهشت برای اوست».

(بحارالأنوار،ج99،ص41،باب4،ح46- کامل الزیارات- وسائل ‏الشیعة،ج14،ص560،ح19824)

42- عبدالله بن فضل روایت کرده که: در خدمت امام صادق علیه السلام بودم که مردی که اهل طوس بود وارد شد و خدمت به امام صادق علیه السلام عرض کرد: یا ابن رسول الله اجر کسی که اباعبدالله الحسین علیه السلام را زیارت کند چیست؟ حضرت فرمودند:

«ای طوسی! کسی که قبر ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) را زیارت کند در حالی که میداند آن حضرت امام است و از طرف خداوند اطاعتش بر بندگان واجب است خداوند گناهان اولین و آخرین او را میبخشد(تَقَدَّمَ مِن ذَنبِه وَ مَا تَأَخَّرَ) و خداوند شفاعت او را در حق هفتاد گناه کار میپذیرد و در کنار قبر حضرتش حاجتی از خداوند خواسته نمی شود مگر اینکه خداوند آن حاجت را برآورده میکند، (راوی گوید در این لحظه بود که موسی بن جعفر علیهما السلام وارد شدند و در کنار حضرت نشستند که امام صادق علیه السلام او را در آغوش گرفتند و میان دو چشمش را بوسیدند و رو به طرف مرد طوسی کردند و فرمودند:) ای طوسی! این فرزند من امام و جانشین و حجت بعد از من است، به زودی مردی از صلب و نسل او به وجود می آید که به خاطر خداوند عزّوجلّ آنچه در آسمان است و آنچه از بندگان که در زمین هستند از او راضی و خوشنود هستند، به درستیکه در سرزمین شما با سم کشته میشود در حالی که به او ظلم و دشمنی شده است و در همان جا دفن میشود در حالی که غریب است، آگاه باشید اگر کسی او را در غربتش زیارت کند در حالی که میداند آن حضرت امام بعد از پدرش است و از طرف خداوند عزّوجلّ اطاعتش واجب است مثل این است که حضرت رسول الله (صلی الله علیه و اله) را زیارت کرده است».

(بحارالأنوار،ج99،باب4،ح49- الأمالی للصدوق- تهذیب‏ الاحکام،ج6،ص108،ح7- وسائل ‏الشیعة ،ج14،ص552،ح19801)

43- در کتاب فصل الخطاب نقل شده که امام رضا(علیه السلام) فرمودند:

«کسی که بار سفر را برای زیارت من ببندد دعایش مستجاب میشود و گناهانش بخشیده میشود، پس کسی که مرا در این سرزمین زیارت کند مثل کسی است که رسول خدا(صلی الله علیه و اله) را زیارت کرده است و خداوند برای او هزار حج تمتع پذیرفته و هزار حج عمره مقبول مینویسد، و من و پدرانم در روز قیامت شفیعش میشویم، به درستی که این قطعه از زمین(محل دفن حضرت) باغی است از باغهای بهشت، و محل رفت و آمد ملائکه است و عده ای از ملائکه از آسمان به سوی آن می آیند و عده ای بالا میروند که این تا روزی که در صور دمیده شود(روز قیامت) ادامه دارد.

(بحارالأنوار،ج99،باب4،ح52)

44- زیاد بن أبى الحلال از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که حضرت فرمود:

«هیچ پیامبر و وصیّ پیامبری (پس از وفات‏) بیش از سه روز در زمین‏ نمی ماند، مگر آنکه او را با روح و استخوان و گوشتش (جسمش) به آسمان بالا مى‏برند، و زائران ایشان به مواضع آثارشان مى‏آیند، و از دور به ایشان سلام میکنند، و سلام و تحیتشان را به ایشان میرسانند.

(من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص577،ح3161)

45- محمد بن سلیمان زُرقان روایت کرده که: امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمودند:

«به درستیکه تربت و خاک قبور ما اهل البیت(علیهم السلام) یکی است، که در زمان طوفان حضرت نوح(ع) تربت ما اهل بیت(ع) از هم جدا شد و تربت و خاک قبور ما گوناگون شد، بدانید که تربت ما یکی است».

(خاک و تربت اهل بیت علیهم السلام مثل طینتشان یکی است، پس اگر هر کس یکی از آن حضرات معصومین را زیارت کند مثل این است که همه آنها را زیارت کرده است)

(وسائل ‏الشیعة ،ج14،ص561،ح19826)

46- امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

«هر کس یکی از ما اهل بیت(علیهم السلام) را زیارت کند مثل کسی است که اباعبدالله الحسین(علیه السلام) را زیارت کرده است».

(وسائل ‏الشیعة ،ج14،ص568،ح19838)

47- اسماعیل بن مهران از امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت کرده که حضرت فرمود:

«هر گاه از شما کسى به حجّ میرود و مناسک خود را بجاى مى‏آورد، پس بعدش بیاید ما اهل بیت را زیارت کند و حجش را به زیارت ما تمام کند، زیرا این کار از تمامیّت حجّ است؛ یعنى جزء آخر حجّ و مناسک آن است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح28)

48- جابر نقل کرده که امام محمد باقر(علیه السلام) فرمودند:

«از شرایط تمام کردن حج مالقات کردن و زیارت امام است».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح29- من‏لایحضره‏الفقیه، ج2، ص578 ،ح3162)

49- زراره روایت کرده که: امام باقر(علیه السّلام) فرمود:

«مردمان مأمور شده‏اند که بدان سنگها (کعبه و حجرالأسود) خود را نزدیک کنند و گرد آن طواف نمایند، آنگاه به سوى ما آیند و دوستى و متابعت خود را به ما اعلام نمایند و نصرت و یارى خود را نسبت به ما عرضه دارند».

(عیون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص262، ح30)

صفحات: 1· 2

مطلب قبلی

مطلب بعدی