يكي از عوامل به وجود آورنده معنويت، نماز است. نمازي كه جزو برنامه هاي ديني تمام پيامبران الهي و در تمام اديان و شريعتهاي آسماني وارد شده است و پيامبران الهي به انجام آن ماموريت داشته اند و نخستين سفارش خداوند به حضرت عيسي(ع) درباره نماز در سوره مريم، آيه 31 بود: خداوند مرا مادام كه زنده ام به نماز و زكات توصيه نموده است.

اهميت دادن والدين به نماز اول وقت باعث مي شود كه روح معنوي نماز در بين فرزندان به رشد و شكوفايي برسد. پدر و مادر در نماز خواندن الگوي مناسب و به جايي هستند و والديني كه نماز نخوانند چگونه مي توانند به فرزندشان بگويند نماز بخوان و وقتي فرزنداني بي نماز شدند و فردا سر از گمراهي بر داشتند، چه مي كنند؟ قطعا كسي كه نماز نخواند و خداوند دست عنايت خود را از او برداشته و به گمراهيهاي عجيبي مي رسند.

والدين بايد خود اهل نماز باشند و با شيوه هاي مختلف فرزندان خود را تمرین نماز دهند، آن هم از كوچكي، دستور از ائمه رسيده كه به بچه از هفت سالگي تمرين نماز ياد بدهيم. فرزند از هفت سالگي مي تواند به نماز عادت كند، چه پسر و چه دختر. يعني همان اولي كه بچه به دبستان مي رود، بايد نماز را در دبستان به او ياد بدهند و در خانواده هم به او بياموزند.

ولي اين را بايد توجه داشته باشيم كه ياد دادن و وادار كردن با زور هيچ نتيجه اي ندارد و كوشش نماييم كه فرزندمان از اول به نماز خواندن رغبت داشته باشد و به اين كار تشويق بشود. به هر شكلي كه مي توانيم موجبات تشويق فرزندمان را فراهم كنيم كه با ذوق و شوق نماز بخواند، زياد به او “بارك الله” بگوييم، جايزه بدهيم، اظهار محبت كنيم كه بفهمد و قتي نماز مي خواند بر محبت ما نسبت به او افزوده مي شود.

ديگر اين كه بچه را بايد در محيط مشوق نماز خواندن برد. به تجربه ثابت شده كه اگرفرزندمان به مسجد نرود، اگر در جمع نباشد و نماز خواندن جمع را نبيند به اين كار تشويق نخواهد شد. چون حضور در جمع مشوق انسان است، آدم بزرگ هم وقتي خودش را در جمع اهل عبادت مي بيند روح عبادت بيشتري پيدا مي كند.

متاسفانه كم رفتن ما به مساجد و مجالس ديني و اين كه فرزندمان كمتر در مجالس مذهبي شركت داشته باشد سبب مي شود كه اينها از ابتدا رغبت به عبادت پيدا نكنند، ولي براي ما وظيفه است. اما اسلام به ما امر مي كند كه فرزندمان را به نماز خواندن تشويق و ترغيب كنيم. يكي از راههاي تشويق در حال حاضر براي دختران همين جشن عبادت است كه اين مشوق براي آنها است و چه خوب است در اين مواقع عكس و هديه گرفته شود و ما بايد با فرزندانمان برنامه رفتن به مسجد را داشته باشيم تا آنها به مساجد و مجالس مذهبي از اين طريق آشنا بشوند.

در نتيجه ما و ظيفه داريم دين خود را بشناسيم و نماز بخوانيم و وظيفه داريم كه خاندان خودمان را هم نمازخوان بكنيم، به شكلي كه به نماز راغب و تشويق بشوند. قواعد و خاصيت نماز خواندن، و در حدودي كه مي توانيم،فلسفه نمازخواندن را براي فرزندان بگوييم. بنابراين ما مسئول نماز خواندن خود و خاندان خود،يعني همسر و فرزندان خود هستيم.

صفحات: 1· 2