در روایتی دیگر که درباره فضیلت تحمل آزار کودک در کتاب کافی مرحوم کلینی، آمده است، امام صادق علیه السّلام در مجلسی نشسته بودند که یونس بن یعقوب وارد شد. حضرت به وی فرمود: «چه شده تو را نالان می بینم؟»

عرض کرد: کودکی دارم که سراسر شب از گریه های او اذیت شدم.

حضرت فرمودند: «ای یونس! پدرم محمد بن علی، از پدرانش، از جدم پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل کرد که جبرئیل بر وی فرود آمده در حالی که پیامبر خدا و علی که درود خدا بر آنان باد، ناله می کردند.

جبرئیل گفت: ای حبیب خدا! چه شده که تو را نالان می بینم؟ پیامبر فرمودند: «دو کودک داریم که از گریه آنان، اذیت شده ایم.»

جبرئیل گفت: صبر کن، ای محمّد! چرا که به زودی برای این قوم، پیروانی برانگیخته می شوند که هر گاه یکی از آنان گریه کند، گریه اش تا هفت سالگی «لا اله الا الله» است و وقتی از هفت سالگی گذشت، گریه اش تا بلوغ، آمرزش خواهی برای پدر و مادرش است و چون از بلوغ گذشت، هر کار نیکی که انجام دهد، به نفع پدر و مادرش است.

صفحات: 1· 2