غزه امروز در سخت ترین شرایط تاریخ خود بسر می برد.فرازهایی از رهنمودهای مقام معظم رهبری به مناسبت روز غزه به شرح ذیل است:

غزه و فلسطین؛ عرصه رسوائى غرب‏

امروز غزه و فلسطین، عرصه رسوائى غرب است. غرب با ادعاى حقوق بشر، بزرگ‏ترین و فجیع‏ترین نقض حقوق بشر را در غزه ندیده گرفته. تا روزهاى متمادى، غربى‏ها در یک‏سال گذشته، یک کلمه حرف به نفع مردم غزه و در دفاع از آن‏ها نزدند. روزهاى متمادى پشت سر هم مى‏گذشت، ما هى گوشمان بود ببینیم آیا از اروپا - از آمریکا که هیچ - از سازمانهاى حقوق بشر، از سازمانهاى به‏اصطلاح مدافع آزادى، یک کلمه حرف به نفع مردم غزه صادر مى‏شود؟ نمى‏شد. بعد از آنى که سر و صداى مردم بلند شد، مردم در کشورهاى مختلف سر و صدا کردند، راه‏پیمایى کردند، تظاهرات کردند، حرف زدند، رسوائى بالا گرفت، شروع کردند به حرف‏زدن؛ فقط حرف! غرب هیچ‏گونه حمایتى از مردم غزه نکرد؛ در مقابل یک چنین فاجعه عظیمى که جلوى چشم همه داشت اتفاق مى‏افتاد. تا امروز هم باز غرب در همان مواضع است. سازمان ملل خودش را رسوا کرد. آمریکا رسوا بود و رسواتر شد.
با این‏که این گزارش گلدستون درآمده است و همه از او مطلع شدند، امروز بایستى سران جانى و مجرم رژیم صهیونیستى بیایند پاى محاکمه و باید مجازات بشوند، ولى هیچ خبرى نیست، هیچ اقدامى انجام نمى‏گیرد، بلکه حمایتها از دولت غاصب و دولت جعلى صهیونیستى باز هم بیشتر مى‏شود! این‏ها غرب را رسوا کرد.(8/12/1388)

صفحات: 1· 2

آنكه در اخبار فقه شيعه تتبع كند خواهد ديد روايتهاى رسيده از امام صادق (ع) در مسائل مختلف فقهى و كلامى مجموعه‏اى گسترده و متنوع است و براى همين است كه مذهب شيعه را مذهب جعفرى خوانده‏اند. گشايشى كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجرى پديد آمد موجب شد مردم آزادانه‏تر به امام صادق (ع) روى آورند و گشودن مشكلات فقهى و غير فقهى را از او بخواهند.

ابن حجر در باره حضرتش نوشته است: مردم از علم او چندان نقل كردند كه آوازه آن به همه شهرها رسيد. امامان بزرگ چون يحيى بن سعيد، ابن جريح، مالك، سفيان بن عيينه، سفيان ثورى، ابو حنيفه، شعبه و ايوب سختيانى از او روايت كرده‏اند. ⁽¹⁾

دانشمندان از هيچ يك از اهل بيت رسول خدا به مقدار آنچه از ابو عبد الله روايت دارند نقل نكرده‏اند، و هيچ يك از آنان متعلمان و شاگردانى به اندازه شاگردان او نداشته‏اند، و روايات هيچ يك از آنان برابر با روايتهاى رسيده از او نيست. اصحاب حديث نام راويان از او را چهار هزار تن نوشته‏اند. نشانه آشكار امامت او خردها را حيران مى‏كند و زبان مخالفان را از طعن و شبهت لال مى‏سازد. ⁽²⁾

ذهبى از ابو حنيفه آورده است: فقيه‏تر از جعفر بن محمد نديدم. ⁽³⁾

و چنان كه نوشته شد، مالك گفته است از فضل و علم و پارسايى از اوبرتر نديده است. سخن مالك بن انس كه يكى از چهار پيشواى مذهبهاى اهل سنت و جماعت است در باره امام صادق (ع) نوشته شد، ابو حنيفه را نيز با آن حضرت ديدار يا ديدارها بوده است.

زبير بكار نويسد: ابو حنيفه را با امام صادق ملاقاتها دست داده است.

صفحات: 1· 2

ابن طلحه مى گويد: (1) وى از بزرگان و سادات اهل بيت است . صاحب علوم كثير، عبادت فراوان ، اوراد دائم زهد آشكار و تلاوت بسيار، معانى قرآن كريم را بدقت بررسى و از اقيانوس قرآن گوهرهاى ارزنده را استخراج مى كرد و نتايج شگفتى به دست مى آورد و اوقاتش را به انجام طاعات گوناگون تقسيم مى كرد به گونه اى كه از خود در آن باره حساب مى كشيد. ديدنش انسان را به ياد آخرت مى انداخت و شنيدن سخنش باعث پارسايى در دنيا مى شد. نتيجه پيروى از رهنمودهايش بهشت بود، نور جمالش ‍ گواهى مى داد كه او از سلاله نبوت است و پاكيزگى اعمالش روشن مى ساخت كه او از دودمان رسالت است . گروهى از بزرگان مذاهب و دانشمندان برجسته آنها مانند يحيى بن سعيد انصارى ، ابن جريح ، مالك بن انس ، ثورى ، ابن عيينه ، ابوحنيفه ، شعبه ، ايوب سجستانى و ديگران از او حديث نقل كرده اند و از دانشش بهره جسته اند. 
و اين بهره مندى از او را براى خود منقبتى دانسته و باعث شرف و فضيلت خويش شمرده اند.

‏

مى گويد: او چندين لقب دارد كه مشهورتر از همه صادق است و از جمله آنها صابر، فاضل و طاهر مى باشد.

‏

امّا مناقب و صفات آن حضرت بيش از حد شمار است و عقل و فهم شخص آگاه و بصير درباره انواع مناقبش حيران است تا آن جا كه علوم سرشارى كه به خاطر تقواى زياد بر قلبش جارى بود، همه احكامى را كه علل آنها براى كسى قابل درك نيست و علومى را كه عقول از احاطه به حكم آنها قاصر است به او نسبت داده و از وى روايت 
كرده اند. 
گويند كتاب جفرى كه در مغرب به پسران عبدالمؤ من به ارث رسيده ، از جمله سخنان اوست . براستى كه اين خود منقبتى والا و در مقام فضايل ، مرتبه بلندى است .

‏

صفحات: 1· 2