امام علی علیه السلام می فرمایند:
ایمان درختی است که ریشه اش یقین؛ شاخه اش پرهیزگاری؛ شکوفه آن حیا و میوه اش بخشندگی است.(1)
این درخت ایمان در وجود توست، نگاهی به درونت بینداز، ببین ریشه آن چیست، شاخه اش را به دقت بررسی کن، نکند بعد از سال ها ببینی که شکوفه درختت بی حیایی و ثمره اش بی حجابیست، که در اینصورت مطمئن باش درختی در وجودت کاشته ای کاملا مصنوعی، نه برای خودت فایده ای داشته، نه برای جامعه ات.
هر روز به درخت وجودت سر بزن، به او آبی از آیات قران بده، اگر خاک وجودت قبول کرد آن آب را، درختی که کاشته ای درختیست طبیعی، درختیست که میتواند شهر تو را از نگاه های آلوده پاک کند، می تواند مانع گسترش ویروس گناه در جامعه شود اما اگر اینگونه نباشی بدان آنچه که در وجودت کاشته ای بنام ایمان، درختیست کاملا مصنوعی، و هیچ آبی او را سیراب نمی کند.

(1)غررالحکم، ح 1786

حضرت جعفر ابن محمد امام الصادق(علیه السلام) می‌فرمایند:

” الشِّیعَةُ ثَلَاثٌ : مُحِبٌّ وَادٌّ فَهُوَ مِنَّا ، وَ مُتَزَیِّنٌ بِنَا وَ نَحْنُ زَیْنٌ لِمَنْ تَزَیَّنَ بِنَا ، وَ مُسْتَأْكِلٌ بِنَا النَّاسَ وَ مَنِ اسْتَأْكَلَ بِنَا افْتَقَرَ”

شیعه بر سه دسته است:

دوست خالص كه او از ماست،
و كسى كه خود را با وابستگى بما زیور دهد و ما براى او زینت باشیم،
و كسى كه بنام ما از مردم (بكــَنـَد و) بخورد و هر كس ما را وسیله معاش خویش قرار دهد فقیر شود.

(بحار الأنوار ج65، ص: 153)

آماده شو برادر، وقتِ رفتن است …
چکمه‌هایت را بپوش، ره‌‌توشه‌ات را بردار و هجرت کن …
لاجرم، راه کمال انسان، از میدان جهاد می‌گذرد. و وای بر آنکس که در صحرای محشر سر از خاک بردارد و نشانه‌ای از معرکه‌ی جهاد در بدن نداشته باشد …

شهید آوینی

نبودنت عادت شده ، جالب است به این تاریکی عادت کرده ام !

منتظر واقعی تو هستی

بیشتر از آن که ما منتظر تو باشیم ، تو منتظر مایی …

منتظر دعا هایمان

تاشاید یکی از ما بگوییم

اللهم عجل الولیک الفرج