امام علی علیه السلام می فرمایند:
ایمان درختی است که ریشه اش یقین؛ شاخه اش پرهیزگاری؛ شکوفه آن حیا و میوه اش بخشندگی است.(1)
این درخت ایمان در وجود توست، نگاهی به درونت بینداز، ببین ریشه آن چیست، شاخه اش را به دقت بررسی کن، نکند بعد از سال ها ببینی که شکوفه درختت بی حیایی و ثمره اش بی حجابیست، که در اینصورت مطمئن باش درختی در وجودت کاشته ای کاملا مصنوعی، نه برای خودت فایده ای داشته، نه برای جامعه ات.
هر روز به درخت وجودت سر بزن، به او آبی از آیات قران بده، اگر خاک وجودت قبول کرد آن آب را، درختی که کاشته ای درختیست طبیعی، درختیست که میتواند شهر تو را از نگاه های آلوده پاک کند، می تواند مانع گسترش ویروس گناه در جامعه شود اما اگر اینگونه نباشی بدان آنچه که در وجودت کاشته ای بنام ایمان، درختیست کاملا مصنوعی، و هیچ آبی او را سیراب نمی کند.

(1)غررالحکم، ح 1786