هیچ کس در شب قدر به این حدیث عمل نمیکند!
وبلاگ پای درس استاد نوشت: من قبلا در جاهای دیگر عرض کرده ام تاکید روایات بر این است که ما به نشاط نگاه کنیم، نشاط نشاط! فردا ان شاء الله شب های قدر می آید حالا این حدیث را هیچ کس عمل نمیکند، جلسه های احیاء خواهیم داشت پنج ساعت الی شش ساعت! مردم را مینشانیم کاملا که دیگر رمقشان گرفته شد هیچ حالی که دیگر نماند تازه قرآن ها توضیع میشود بگذارند روی سرشان بگویند بک یا الله!
دعای کمیلمان که باید بیست دقیقه طول بکشد معمولا دو ساعت و نیم، سه ساعت، ببینید اینها روز قیامت جواب دارد، اگر صاحب شریعت بگوید چرا لطائف و ظرائف شریعت ما را در ذهن مردم ثقیل جلوه دادید، چه جواب خواهیم داد؟! یک جوان میخواهد برود دعای کمیل میداند که رفتنش با خودش است برگشتنش با کرام الکاتبین است! میخواهد برود احیاء رفتنش با خودش است برگشتن با کرام الکاتبین، بابا شش ساعت هم آخر احیاء می شود؟! آخر چه کسی گفته است؟ اگه تو خودت حال داری خوب برو یک گوشه، برادر من عزیز من حالت را که نمیتوانی به کسی منتقل کنی.
خلاصه نشاط خیلی مهم است، روایت داریم که آقا خطرناک است، تو همین قم یک طلبه ای بعضی ریاضت ها را برخودش تحمیل کرده بود، حتما باید نماز شب بخواند، روزی سه جزء قرآن بخواند، چه بکند، چه بکند، چون پشتوانه علمی هم نداشت یکدفعه بریده بود، آمده بود میگفت بله ما یکوقت بیکار بودیم نماز شب میخواندیم!، چرا؟ برای اینکه پشتوانه علمی نداشت، نشاط هم نداشت، یک وقت حاج آقا حسین فاطمی است رضوان الله علیه قریب به یک قرن نماز شب خواند و سیر نشد، یک وقت مرحوم آیت الله العظمی اراکی بود قریب به یک قرن نماز شب خواند و سیر نشد، امام همینطور بزرگان همینطور، یک وقت هم یک آدمی که پشتوانه علمی ندارد روی احساس آمده، فقط احساس.
صفحات: 1· 2
وصیتنامه زیبای امام علی(ع)
در سالروز ضربت خوردن مولیالموحدین حضرت ابوتراب علی بن ابی طالب(ع) نکاتی از وصیتنامه آن حضرت خطاب به فرزند بزرگوارشان امام حسن را مرور میکنیم.
این آن چیزی است که علی پسر ابوطالب وصیت میکند: به وحدانیت و یگانگی خدا گواهی میدهد و اقرار میکند که محمد بنده و پیغمبر اوست، خدا او را فرستاده تا دین خود را بر دیگر ادیان پیروز گرداند. همانا نماز، عبادت، حیات و زندگانی من از آن خداست. شریکی برای او نیست، من به این امر شدهام و از تسلیم شدگان اویم.
فرزندم حسن! تو و همه فرزندان و اهل بیتم و هر کس را که این نوشته من به او رسد را به امور ذیل توصیه و سفارش میکنم:
۱- تقوای الهی را هرگز از یاد نبرید، کوشش کنید تا دم مرگ بر دین خدا باقی بمانید.
۲- همه با هم به ریسمان خدا چنگ بزنید، و بر مبنای ایمان و خداشناسی متفق و متحد باشید و از تفرقه بپرهیزید، پیغمبر فرمود: اصلاح میان مردم از نماز و روزه دائم افضل است و چیزی که دین را محو میکند، فساد و اختلاف است.
۳- ارحام و خویشاوندان را از یاد نبرید، صله رحم کنید که صله رحم حساب انسان را نزد خدا آسان میکند.
۴- خدا را! خدا را! درباره یتیمان، مبادا گرسنه و بی سرپرست بمانند.
صفحات: 1· 2
به بهانه سي و چهارمين سالگرد اولين نماز جمعه انقلاب
5 مرداد ماه 1358 آيتالله طالقاني به دستور حضرت امام خميني، اولين نماز جمعه انقلاب را اقامه كرد؛ اما پايان حيات طالقاني در شهريور ماه 58 اجازه بيش از 6 هفته اقامه نماز جمعه را به او نداد؛ پس از ايشان، 13 خطيب ديگر نماز جمعه را تا كنون برعهده گرفته اند: آيات منتظري، خامنهاي، مهدوي كني، رباني املشي، هاشمي رفسنجاني، امامي كاشاني، جنتي، طاهري خرم آبادي، موسوي اردبيلي، يزدي، خاتمي، صديقي و موحدي كرماني ائمه جمعه تهران در طول اين 34 سال است. نوشتار حاضر تلاشي است در جهت معرفي خطباي نماز جمعه تهران در طول 34 سال گذشته؛ اسامي ائمه جمعه به ترتيب اولين اقامه نماز ارائه شده است.
1. آيتالله سيدمحمود طالقاني؛ اولين خطيب جمعه تهران
اولين خطيب نماز جمعه تهران در 5 مرداد 58 ، آيتالله سيد محمود طالقاني بود. مردادماه 1358 حضرت امام خميني او را مأمور به اقامه نماز جمعه در تهران كرد؛ آيتالله طالقاني نخستين نماز جمعه را در زمين چمن دانشگاه تهران اقامه كرد.
هر چند با رحلت آيتالله طالقاني در 19 شهريور 1358 مدت اقامه اين نماز توسط ايشان 6 هفته بيشتر به طول نينجاميد؛ اما در مدتي كه ايشان نماز جمعه را اقامه ميكردند جمعيت چشمگيري در صفوف نماز جمعه حاضر ميشدند.
امام خميني پس از رحلت آيتالله طالقاني، در حكم انتصاب امام جمعه بعدي تهران نوشتند كه « مرحوم مجاهد بزرگوار آقاى طالقانى، پس از عمرى مجاهدت و پاسدارى از اسلام، به رحمت خداوند پيوست و ما را سوگوار كرد. تكليف پاسدارى از اسلام به عهده همه ماست؛ و من شما را… براى دژ محكمى كه آن فقيد سعيد پاسدار آن بود انتخاب و منصوب نمودم».[1]
صفحات: 1· 2
محل ضربت خوردن حضرت علی(ع)
هنگامی که سه نفر از باقیمانده خوارج در مکه همقسم شدند تا نقشه شوم خویش را در ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری عمل کنند، زمان زیادی نگذشت، دو نفر از آنها که برای قتل معاویه و عمرو بن عاص رهسپار محل مأموریت خود شدند، در اجرای نقشه خود ناکام ماندند و تنها عبدالرحمن بن ملجم مرادی در شب نوزدهم ماه رمضان فرق مظلومترین فرد عالم را شکافت.
عبدالرحمن بن ملجم مرادی همراه با شبیب بن بجره اشجعی در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه کمین کرد و هنگامی که امیرالمؤمنین(ع) سر بر سجده نهاد، شمشیر زهرآگین خود را فرود آورد، در این هنگام حضرت علی(ع) در محراب مسجد افتاد و فرمود: «بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله فزت و ربّ الکعبه»، سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم.
امام(ع) در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: «هذا ما وعدنا الله و رسوله»، این همان وعدهای است که خداوند متعال و رسولش به من دادهاند، در این زمان چون امام توان برگزاری نماز جماعت را نداشت، به امام حسن(ع) فرمود نماز را ادامه دهد و خود نشسته نماز را اقامه کرد.
نقل شده است که جبرئیل در میان آسمان و زمین ندا داد و گفت: «تهدّمت والله ارکان الهدی وانطمست أعلام التّقی وانفصمت العروه الوثقی قُتل ابن عمّ المصطفی قُتل الوصیّ المجتبی قُتل علیّ المرتضی قَتَله أشقی الْأشقیاء»، سوگند به خدا که ارکان هدایت در هم شکست و ستارههای دانش نبوت تاریک و نشانههای پرهیزکاری بر طرف شد و عروه الوثقی الهی گسیخته شد، زیرا پسر عموی رسول خدا(ص) شهید شد، سید الاوصیا و علی مرتضی به شهادت رسید، وی را سیاه بختترین اشقیاء به شهادت رسانید.
هرچی آرزوی خوبه مال تو!
صفحات: 1· 2