یک ساک پر از دارو و مرهم آورد

در سالن انتظارشبنم آورد

منشی پرسید نام؟ عباس…ولی در گفتن شهرتش نفس کم آورد
تاریخ سرافرازی او گم شده است

در حال، بُن ماضی او گم شده است
در شهر کسی نمی شناسد او را

پرونده جانبازی او گم شده است
از جاده و ریل مینویسد هر شب

با لهجه سیل مینویسد هر شب
غمنامه عاشقانه اش را دیگر

با خط بریل مینویسد هر شب
نه یار و ندیمه ای برایم بفرست

نه سور و ولیمه ای برایم بفرست
من درد تو را به جان خریدم اما دفترچه بیمه ای برایم بفرست

با پای پیاده آمدم باور کن

در آخر خط ممتدم باور کن

با سینه خردلی برایت خواندم

*جانباز بدون درصدم باور کن

آيت‌الله جوادي آملي  درباره ماه مبارك رجب، شعبان و رمضان مطالب ارزشمندي ارائه فرمودند كه تقديم مي‌شود:

مستحضريد كه براي ماه رجب دستورهاي فراواني دارند اين ماه رجب و شعبان براي آن است كه انسان در مسئله ضيافت پروردگار جزء مهمان‌هاي خوانده شده ذات اقدس الهي باشد كه آن ضيف خود را در نهايت اكرام پذيرايي مي‌كند.
اين دعاها براي آن است كه مضايفه باشد نه تنها ضيف يك جانبه؛ ضيف يك جانبه اين است كه انسان به وسيله حج يا عمره و مانند آن به سرزمين وحي مي‌رود آنجا كه رفت، جزء ضيوف الرحمان است يا بدون مقدمات ماه رجب و شعبان وارد ماه مبارك رمضان مي‌شود جزء ضيوف الرحمان است در ماه مبارك رمضان از لحاظ زمان مهمان خدا است در سرزمين وحي از نظر مكان مهمان خدا است اما به ما گفتند كه شما هم مهماني بدهيد مضايفه بهتر از ضيف يكجانبه است؛ شما هم خدا را مهمان كنيد.
خب مستحضريد كه وقتي مي‌گويند شما خدا را مهمان كنيد ما در فصل سوم سخن خواهيم گفت نه در فصل اول نه در فصل دوم فصل اول منطقه ممنوعه است فصل دوم منطقه ممنوعه است كه كسي به آنجا راه ندارد فصل اول هويت مطلقه ذات اقدس الهي است كه كسي به مقام ذات راه ندارد نه مهمان او مي‌شود نه او مهمان كسي است. فصل دوم كه اكتناه صفات ذاتي است كه عين ذات است آنجا هم نه مهمان كسي مي‌شود نه كسي مهمان او مي‌شود فصل سوم مقام وجه الله است و فيض الله است كه تمام بحثهاي عرفاني در همين فصل سوم است؛ فيض خدا، رحمت مطلقه خدا، وجه الله و امثال ذلك.

صفحات: 1· 2

کاش ستادی برای آمدن تو تشکیل میدادیم

کاش پوستر و تبلیغات تو را در خیابان نشان میدادیم

و رنگ ظهورت را رنگ پرچم عباس در عاشورا میکردیم

و همه یک رنگ منتظر ظهورت میشدیم

نه اینکه با نام تو دکانی برای تبلیغات خود باز کنیم

اللهم عجل لولیک الفرج

از جمله آمده است که روزی پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) سجده‌ی نماز را بر خلاف معمول طولانی کرد. بعد از نماز مردم علّت طولانی شدن سجده را از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) جویا شدند و پرسیدند: “آیا از طرف پروردگار وحی نازل شده بود یا دستوری رسیده بود؟” پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: “خیر، فرزندم حسین (علیه السّلام) بر پشتم سوار بود. دوست نداشتم او را پایین بیاورم. صبر کردم تا او به میل خود فرود آید".این نمونه‌ای از رفتارهای سراسر لطف و مهربانی بهترین بنده‌ی خدا در بهترین حالات بندگی، با حسین (علیه السّلام) است.

اصحاب، بارها رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) را دیده بودند که با کودکان خود، حسن (علیه السّلام) و حسین (علیه السّلام)، مشغول بازی است و حتّی گاهی آن‌ها را بر دوش خود سوار می‌کند.پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بارها لب‌های حسین (علیه السّلام) را می‌بوسیدو یا می‌فرمود: “حسین از من است و من از اویم. خداوند دوست بدارد کسی را که او را دوست می‌دارد” و باز از ایشان نقل شده که فرمودند: “حسن و حسین دو گل خوشبوی من از این دنیا هستند."

صفحات: 1· 2