امام خمینی (ره)
آني که انسان را از تزلزل بيرون مي آورد آن ذکر خداست.

فقیه واسلام شناس بزرگ جهان تشیع وبنیانگذار جمهوری اسلامی در بیان حکم شرعی این موضوع فرمود :

ما مکلفیم در امور سیاسی دخالت کنیم ،مکلفیم شرعا،همان طور که حضرت امیر می کرد

مسئولیت این امر خطیراز دیدگاه آن فقیه سیاستمدار، به حدی است که آن را در کنار نماز قرار داده می فرماید :

باید همه شما ، همه ما زن ومرد ،هر مکلف همان طور که باید نماز بخواند ،همان طور باید سرنوشت خودشپرا تعیین کند

مقام معظم رهبری (دامت برکاته) مفهوم مشارکت سیاسی وحضور در صحنه را اینطور تبیین کرده اند :

حضور مردم در صحنه ،معنایش این استکه آحاد مردم ، پیر وجوان ، قشرهای مختلف مرد وزن در هر نقطه ای از کشور ، مسائل اساسی کشور را مسائل خودشان بدانند… حضور مردم در صحنه ،یعنی بی تفاوت نبودن ،کشور را رها نکردن ،بی رغبت نبودن نسبت به حوادثی که در کشور میگذرد این معنای حضور است .این امر به عنوان یک مساله ی فقهی ووظیفه شرعی در رساله توضیح المسائل آمده است

منبع : کتاب احکام وآداب انتخابات نوشته سید سیف الله نحوی

خستگی یک کوه بر شانه‌هایم سنگینی می کند. لحظه‌هایم به کندی
می گذرد و حس گنگ و غریبی به گلویم چنگ انداخته است.

با دلشوره‌ها و دلواپسی‌ها همراه شده ام.

شب، طوفان شن، جاده ای گم شده در غبار، …

پس خورشید مهربانی ات کی طلوع می کند؟ تو اینگونه می خواستی مرا؟

فانوس نگاهم را گم کرده ام… ادامه راه را نمی بینم. فکر می کنم قلبم
مزرعه است که بعد از هجوم تگرگ، دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد.

از نو برایت می نویسم:

خستگی یک کوه بر شانه‌هایم سنگینی می کند… اما من هنوز عاشقم.

اللهم عجل لولیک الفرج

با وجود اینکه امام خمینی(ره) بزرگ‌ترین انقلاب قرن بیستم را رقم زد و سیطره طاغوت را فرو پاشید و غرب و شرق را به زانو درآورد، اما از چنان قلب رئوفی برخوردار بود که با وجود مشغله فراوان هرگز از توجه به کودکان و همبازی‌شدن با آن‌ها غافل نمی‌شد.

خانم طباطبایی (همسر سید احمد آقا) درباره رفتار امام با بچه‌ها و بازی‌کردن ایشان با نوه‌اش علی چنین می‌گوید:

علی کوچک بود، گاهی کارهایی می‌کرد که اصلاً مناسب نبود، حتی ممکن بود برای آقا ایجاد ناراحتی کند، ولی آقا با کمال خوشحالی و خنده می‌گفتند: مسأله‌ای نیست، بچه را آزاد بگذارید، چون آقا تمام شبانه‌روز را در خانه بودند و علی هم در کنار ایشان بود، لذا آقا با علی مأنوس بودند و علی هم به آقا انس گرفته بود.

یک بار من پیش آقا رفتم و دیدم علی در کنار ایشان نشسته است و از آقا تقاضای ساعتشان را دارد، ایشان فرمودند: پدر جان! آخر ساعت زنجیرش می‌خورد به چشمت و اذیت می‌شوی! علی گفت: خوب عینکتان را بدهید.

صفحات: 1· 2

1. وضعیت امام غائب(عجل الله تعالی فرجه)

آیت الله العظمی بهجت چونان سایر عالمان شیعی، امام را بزرگ ترین آیت حق، «آینه ای که تمام عالم را نشان می دهد»1، «ولیّ نعمت ها و مجرای رساندن فیض به ما»2 دانسته، دربارة امام عصر(علیه السلام) می فرمایند: «اهل بیت همه نور واحدند؛ لذا انسان به هر کدام متوسل شود از دیگری جواب می گیرد. البته مصالحی در کار است همچنان که حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) در پاسخ حاجات درخواست شده از ایشان، به حضرت امیر(علیه السلام) و آن حضرت به امام حسن(علیه السلام) تا امام زمان(علیه السلام) حواله داده اند. زیرا مجری امور در این زمان آن حضرت است؛3 نه فقط به لحاظ ظاهری بلکه به لحاظ ولایت باطنی نیز «نزدیک ترین ائمه به ما حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه) می باشد».4 آیت الله بهجت به رغم اینکه آن حضرت را مالک کرة زمین و واسطة همة ارزاق و خیرات به ما دانسته ، اما دربارة وضعیت ایشان چنین می گوید:

«چه مصائبی بر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) ـ که مالک همة کرة زمین است و تمام امور به دست او انجام می گیرد ـ وارد می شود، و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟ او در زندان است و خوشی و راحتی ندارد و ما چقدر از این مطلب غافل ایم و توجّهی نداریم.»5 همچنین در جایی دیگر از دست بسته بودن امام سخن می گوید. و مثال او را مثال ناقة صالح می خوانند. «ما از غم خوار، هادی، حامی و ناصر خود قدردانی و شکرگزاری نمی کنیم و واسطة خیر را پی می کنیم که: «فعقروها».6

صفحات: 1· 2