دوبـاره بـوی بقیــــع و مـدینــه می آيــــد/دوباره زمزمه غم ز ســــــــینه می آیـد

دوبـاره مـرغ دلـم ســــــر به زیـر پر بـرده/که سوز ناله به سودای چشم تر برده

نشـسته گوشــه اندوه و ناله ســـر داده/ز ســـــــوز ناله ام البنین خبـــــر داده

« منـم که سـایه نشین و جـود مـولایم /کنیز خانه غم ، خـــــــاک پای زهرایم

منم که خانه به دوش غم علی هستم/منم که همقدم محنت ولی هســتم

منم که شـاهد زخـم شکسـته ابـرویـم/انیس گریه به یاس شکستـه پهلویم

منم که در همه جا در تب حسـن بودم/منم که شاهد خون لب حسـن بودم

منم که جلوه حق را به عین می دیدم/خـدای را به جمال حسیـن می دیدم

منم که بوده دلم صبـح و شـام با زینب/منم میان همـه ، هم کـلام بـا زینـب

منم که سوگ گلستـان و باغبـان دارم/به سینـه زخــم غــم کربلائیـان دارم

منم که ظـهر عطـش را نمی برم از یـاد/چهار لاله بی سر ز من به خاک افتاد

منم که مادر عشق و امید و احساسم/فــدای یک سـر موی حســین عباسـم

امام محمدباقر (علیه السلام) فرمود:

«منتظران ما بارها غربال می شوند تا تنها رادمردان یکرنگ و یکدل در جبهه حق و پادگان ولی قائم باقی بمانند.»

شیخ طوسی، الغیبة، ص 239، مکتبة نینوا

بارالها !
از خطاها و کوتاهی های ما درگذر

و ما را در پادگان حضرت ولی عصر (عج) بپذیر و نگهدار

ابریشم مصری، گل زیبایی است که در مناطق گرمسیر می روید و با پرچمهای بلند و معمولا سرخ رنگ و گلبرگ های زرد رنگ، حس بسیار زیبایی در بیننده می آفریند. گاهی گفته می شود که این گل، گل امامت است، زیرا به تعداد ائمه حاضر، یازده پرچم دارد و یکی از پرچم ها هم بی سر است؛ چیزی که می تواند امام حسین علیه السلام را تداعی کند. اما اگر دقت کنیم متوجه می شویم که پرچمها و تخمدان این گل، بسیار به هم شبیه است و آن چیزی که پرچم بی سر پنداشته می شود، تخمدان این گل است. به هر حال ما تعداد بسیاری از پرچمهای این گل را شمردیم و همگی ده تا بود و با تخمدانی که شبیه پرچم بی سر است، یازده تا می شد.

هر چند ممکن است که این گل زیبا، در نگاه نخست، قدرت تداعی ائمه شیعه و سر بریده امام حسین و امام غائب را داشته باشد، اما بیان چنین نسبت هایی می تواند سبب آسیب زایی و در نهایت خرافه گرایی شود و احیاناً کسی دل بگیرد و پارچه ای سبز بدان ببندد. هر چند که مدعیان روشنفکری، همواره نهایت خرافه زدگی را زیسته اند و آخرین نمونه آن، سفاهت سیاسی برخی در سبزمال کردن خود بود.

منطق امامت در تشیع که منشأی کاملا عقلی و نقلی دارد را نباید به اموری گره زد که ممکن است اسباب تمسخر و وهن مذهب شود. عکس هایی از این گل زیبای ابریشم مصری با نام علمی Caesalpinia Gilliesii تقدیم می شود:

صفحات: 1· 2

«آب شفابخش» باوری دیرین و البته با ریشه هایی دینی که آب باران اردیبهشتی را مقدس می دانستند و مایه شفا. آبی که به «آب نیسان» شناخته می شود.قدیم ترها، باران های اردیبهشتی که شروع می شد، بازار کاسه ها و کوزه ها حسابی داغ می شد و هرکس هرطور که می توانست سهمی از آب باران اردیبهشتی برای خود برمی داشت تا حاجتش براورده شود و شفا بگیرد. سنتی که ریشه در روایت های اسلامی نیز دارد.

چرا نیسان؟
در«دائره المعارف بزرگ اسلامی» جلد سوم صفحه 3097 درباره «نیسان» این طور آمده است:«ماه نیسان ماه هفتم از ماه‏های سریانی و ماه اول در تقویم یهودی و ماه چهارم در تقویم رومی که اکنون در بلاد عربی به جای ماه آوریل به کار می‏رود.
«علی اکبر دهخدا» هم در لغتنامه اش نیسان را این طور توضیح داده است:« نیسان ماه هفتم از سال سریانی میان آذار و ایاز و ماه دوم بهار است که مطابق اردیبهشت فارسی و ثور عربی و تقریبا مطابق است با آوریل فرانسوی و آن 30 روز است»
مطالعه منابع دیگر هم نشان می دهد که ماه نیسان، از 23 فروردین تقویم جلالی که تقویم جلالی ایران است و 30 روز ادامه دارد. یعنی تقریبا همان با اردیبهشت ماه تقویم خورشیدی. بنابراین باران های بهاری که همزمان با این ماه باشد به «باران نیسان» معروف شده و آب این باران ها را هم «آب نیسان» می نامند.

صفحات: 1· 2