رهبر معظم انقلاب اسلامی، همه‌‌ساله، پیامی را خطاب به حجاجی که توفیق تشرف به کنگره‌ی عظیم حج را یافته‌‌اند، صادر می‌‌نمایند که از سال ۶۸ تا سال ۹۲، ۲۶ پیام را شامل می‌شود. در این پیام‌ها ضمن این‌که مسائل روز جهان اسلام و آخرین صف‌‌بندی‌‌ها میان جبهه‌ی ایمان و کفر را تشریح می‌‌کنند، از حکمت‌ها و زیبایی‌های حج و ابعاد مختلف آن سخن می‌گویند و ابوابی از معرفت به این فریضه‌ی بزرگ الهی را مقابل دیدگان امت اسلامی می‌‌گشایند. این یادداشت درصدد بهره‌‌گیری معرفتی از محتوای ارزشمند این پیام‌ها است و قصد دارد از خلال آن‌ها، اصولی بنیادین را برای طراحی حیات اجتماعی موحدان بر اساس مدل فریضه‌ی حج، استخراج کند. براستی که حجاج بیت‌‌اللّه‌‌الحرام، تنها بهره‌‌مندان از سرچشمه‌ی‌ فیاض حج نیستند و اگر دیگر مسلمانان نیز با نگاه الگوگیرانه به آن بنگرند، با معارفی که در دل مناسک و منازل متعدد آن وجود دارد، می‌‌تواند در بازسازی حیات توحیدی ملت‌های مسلمان، الهام‌‌بخش و راه‌گشا باشد.

*حج، عبادتی منحصر به‌‌فرد
«گستردگی و تنوع مصالح و منافعی که دست علم و حکمت الهی در فریضه‌ی حج گنجانده، به قدری است که در هیچ فریضه‌ی دیگر اسلامی شبیه آن دیده نمی‌شود»۱ و «هیچ پدیده‌‌‌ی دینی دیگری نمی‌‌‌تواند مجموعه‌‌‌ی شناخت‌هایی را که در مراسم حج، قابل وصول است، یکجا در اختیار امت اسلامی قرار دهد».۲ و «به جرأت می‌توان گفت همین یک تکلیف اسلامی اگر درست و چنان‌که شریعت اسلام، خواسته است مورد بهره‌برداری قرار گیرد، پس از زمانی نه چندان بلند، امت اسلامی را به عزت و قدرتی که درخور آن است خواهد رسانید»۳ پس «بر همه‌ی‌ مسلمین واجب است که آن را بهتر شناخته و بیشتر مورد بهره‌برداری امت اسلامی قرار دهند»۴ اما «آیا جهان اسلام توانسته است از منافع حج برخوردار شود؟»۵

صفحات: 1· 2

حفظ حرمت والدین موضوعی است که ممکن است به هر دلیلی اعم از مشغله های فرزندان و … در سایه بی توجهی قرار گیرد. پدر و مادرهایی که به پای فرزندانشان پیر شدند سهمشان تنهایی نیست

بنا بر نظر امام خمینی (ره) مسلمانان باید در حج به صِرف صورت قناعت نکنند و از چنین کنگره عظیمی که امکان برپایی‌اش برای هیچ مقام و دولتی ممکن نیست مگر اراده خدا، به نفع اسلام و مسلمین استفاده شود در همین رستا با نظر ایشان  به عنوان صاحب فتوا و حاکم شرع مبسوط الید و مصلح دینی، همه ساله مراسمی به نام «برائت از مشرکین» در مکه و پیش از شروع مناسک حج برگزار می‌شد و طی آن هزاران تن از حجاج ایرانی، به همراه حجاج غیر ایرانی، پس از پیمودن مسیرهایی، در محل معینی تجمع می‌کردند و ضمن شنیدن سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایی مبنی بر تحلیل اوضاع جهان اسلام و صدماتی که از سوی دشمنان بر ملل مسلمان وارد می‌آید به محکوم کردن آنها می‌پرداختند و سپس آرام متفرق می‌شدند و به فعالیت‌های عادی می‌پرداختند.

برخورد های مقدماتی
در طول سال‌های 1358 تا 1366 بارها ایرانیان به جرم بیان شعار بر ضد امریکا و اسرائیل دستگیر، زندانی و شکنجه شدند و در پی آن منازعاتی بین مسئولین دو کشور برخاسته بود. حتی درباره اجتماعی بودن حج و فتاوی علمای حجاز و نظریات و فتاوی امام خمینی‌(ره)، بحث‌های گوناگونی پیش آمد که در نهایت ملک خالدبن عبدالعزیز پادشاه وقت عربستان سعودی نامه‌ای به امام خمینی فرستاد، بر این مبنا که برخی روحانیون حجاز حج را مراسم و مناسکی صرفاً فردی خواندند و توجه به مسائل اجتماعی و برپایی تظاهرات در حج را مزاحم حاجیان و حتی بدعت معرفی کردند. اجتناب از سب و لعن دشمنان را حق دانستند و آن را انحراف از دین و جسارت به مکه و کعبه مطرح کردند و حتی دولت سعودی بر این معنی تأکید داشت که از رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم در مراسم حج جز تلبیه و دعا و نیایش روایتی وارد نشده و شعار دادن بر ضد دشمنان و فریاد زدن مغایر اهداف حج و معصیت است.

صفحات: 1· 2