كافي بود كسي را يكبار در نماز با توجه ببيند ،

وقتي دو نفر به او مي رسيدند يكي آهسته به ديگري مي گفت: آدم قابل اعتمادي نيست، بايد مواظب حرف زدنمان باشيم و او با تعجب مي پرسيد: چطور؟

گوينده توضيح مي داد: هر چه بشود مي رود به خدا مي گويد. يك سره با خدا در حال حرف زدن است!