شب قدر در فرهنگ قرآن و روایات از جایگاه بس عظیمی برخوردار است تا آنجا که شب قدر در قرآن برابر با هزار ماه دانسته شده، و شب نزول قرآن، و شب تعیین تقدیرات یکسال و شب مبارک معرفی شده است و در روایات هم تعبیرات زیبایی از شب قدر آمده است، همچون شب بخشیده شدن گناهان و اینکه هر کس در آن شب بخشیده نشود، مورد نفرین خدا واقع می شود. ائمه اطهار (ع) توصیه های مختلفی درباره شب قدر داشتند که از مهمترین آن عبادت و شب زنده داری و مراسم قرآن بر سر گرفتن است به گونه ای که در روایات از ائمه معصوم نقل شده که مادر گرامی شان حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) کودکان گرامی شان را شب قدر با دادن خوراکی بیدار نگه می داشتند.

یکی دیگر از توصیه های ائمه و بزرگان دینی حضور در مسجد در ماه رمضان به ویژه در شب قدر است و پیامبر (ص) در دهه سوم ماه مبارک رمضان، مقید بودند تا شب و روز در مسجد معتکف باشند. مراسم قرآن بر سر گرفتن نیز از جمله اعمال شب قدر است که در سیره معصومان دیده می شود. همچنین از عباداتی که سخت در اسلام بر آن سفارش شده، مخصوصا در ماه مبارک رمضان، برپایی نماز جماعت است. انس بن مالک از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل کرده که فرمودند: «مَنْ صَلّی مِنْ اَوَّلِ شَهْرِ رَمَضانَ اِلی آخِرِه فی جَماعَةٍ فَقَدْ اَخَذَ بِحَظٍّ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ» یعنی: « کسی که از اوّل تا آخر ماه رمضان در نماز جماعت حاضر شود، بهره ای از شب قدر گرفته است.» و  امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) در مورد تقید پیامبر(ص) در به پاداری نماز جماعت در شب قدر می فرمایند:«شب بیست و سوم در عین حالی که باران شدیدی آمده بود و مسجد مدینه را گل و آب فرا گرفته بود، رسول خدا (ص) ما را به نماز وا می داشت.» آن گاه فرمود: «فَصَلّی بِنا رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله وَ إِنَّ أَرْنَبَةَ اَنْفِهِ لَفِی الطّینِ؛ پس رسول خدا (ص)با ما نماز[جماعت] خواند، در حالی که نوک بینی حضرت در گل فرو رفته بود.»