انتظار یعنی چشم به راهی، اما نه چشم به راه یک موجود زمینی، بلکه چشم به راه یک انسان آسمانی بودن.

انتظار یعنی نگرانی اما یک نگرانی اخلاقی، یک نگرانی که هاله ای از قداست و پوششی از امید دارد.

انتظار یعنی کمی دورتر را هم دیدن و صدای پای آشنایی را شنیدن.

انتظار یعنی بانک جرس را شنیدن و دل به صاحب دلی دوست داشتنی بستن.

انتظار یعنی روحی فعال و دلی پر دغدغه داشتن.

انتظار یعنی نه گفتن به حال تاریک و آری گفتن به آینده روشن و این همان مفهوم لااله الا الله است.

انتظار یعنی با چشمی گذشته را دیدن و با چشمی به آینده نگریستن.

انتظار یعنی هرگز محبوب را فراموش نکردن.

انتظار یعنی دل به راه بودن نه (تنها) چشم به راه بودن.

انتظار یعنی « ابن السبیل » و « ابن الصراط المستقیم » بودن ( یعنی فرزند راه و فرزند صراط مستقیم بودن)

انتظار یعنی تمرین پر کشیدن و گاهی پنجره ای به آسمان گشودن.

انتظار یعنی خدا را در زمین جستجو کردن.