شب بیست و پنجم ماه ذیقعده؛ شب دحو الارض و شبی بسیار شریف است. در این شب رحمت خدا بر زمین نازل می‌شود و کسی که این شب را به عبادت و شب زنده داری بپردازد و روز آن را روزه بدارد اجر کسی را دارد که صد سال روز و شب به عبادت پرداخته است.
«حَسَن بن على وَشّا» نقل می‌کند که «من کودک بودم، شب بیست و پنجم ذیقعده در محضر امام رضا (علیه‌السلام)بودیم. بعد از اینکه شام را در خدمت ایشان میل کردیم امام فرمودند: امشب شبی است که حضرت ابراهیم و حضرت عیسى (علیهاسلام) متولد شده‌اند؛ و زمین از زیر کعبه پهن شده است. پس هر که روزش را روزه بدارد چنان است که شصت ماه را روزه داشته باشد.»

معنای «دحوالارض»
در آغاز خلقت، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند؛ و زمین قابل سکونت شد.

صفحات: 1· 2