محمد علی جعفری که در سال های دفاع مقدس به نام «عزیز جعفری» اشتهار داشت و امروز هم در میان بسیجیان و رزمندگان، بیشتر با نام «آقا عزیز» شناخته می شود، مجاهدات خود را از سال 1359 در شهر سوسنگرد آغاز نمود و امروز سکان فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به دست دارد.
بسیاری از همرزمان و رفقای «آقا عزیز» در سال های حماسه و جهاد، گوی سبقت را از او ربودند و پای در بساطِ «عند ربهم یرزقون» نهادند اما او به یادگار از آن مردانِ مرد ماند، تا تکلیف تاریخی خویش را ادا کند و امید آن که همای شهادت، بر شانه های او نیز فرود آید و به حلقه ی رفیقانِ خود بپیوندد.
تصویری که مشاهده می کنید، «آقا عزیز» را در کار یکی از همان رفقای سفرکرده به ثبت رسانده است؛ «مهدی باکری» فرمانده ی لشکر31 عاشورا و اسوه بی نظیر مردم آذربایجان. سرداری که به سال 1363، در «عملیات بدر» سر تا پا در آتشِ رفاقت، سوخت و حتی پیکرش برجا نماند که مطافِ یارانِ دلسوخته اش باشد.
در عکس، که مکان و زمان آن معلوم نیست،«آقا عزیز»، کودک خردسال خود را در آغوش دارد و «مهدی باکری» در تلاش است که با خنده های خود، لب های کودکِ برادرش را به خنده باز کند. کودکی که اگر «آقا مهدی» عمرش به دنیا بود، باید امروز او را «عمو مهدی» خطاب می کرد.