هنگامی که از باب قبله حرم امیرالمؤمنین خارج می‌شوید، به خیابان «شارع الرسول» می‌رسید که در این خیابان به اندازه تاریخ معاصر شیعه گنجینه‌های عظیمی را در خود جای داده است، از خانه امام خمینی(ره) و مزار آیت‌الله حکیم(بزرگ) گرفته تا کتابخانه علامه امینی و مزار ایشان.

علامه امینی را بیشتر با نام کتاب گرانقدرش «الغدیر» می‌شناسیم که در 20 جلد عربی با نثری شیوا و رسا نگارش یافته است، وی که برای نگارش این کتاب حدود 17 ساعت در شبانه روز مطالعه و کار ‌کرده است، برای مطالعه کتاب‌هایی که در دسترس نداشته رنج سفرهای گوناگونی به جان خریده است.

علامه امینی خود درباره سختی‌های نگارش این کتاب می‌گوید: من برای نوشتن الغدیر 10 هزار جلد کتاب از «باء» بسم ‌الله تا «تاء» تمّت آن خوانده‌ام و به 100 هزار جلد کتاب، مراجعات مکرر داشته‌‌ام.

بدون شک در کنار همت والای این مرد بزرگ، عوامل دیگری نیز در خلق این کتاب گرانسنگ مؤثر بوده‌ است، از علامه امینی و نزدیکان ایشان به کرار نقل شده است، هنگامی که با مشکلی در مسیر نگارش این کتاب مواجه می‌شدند، به حرم حضرت علی(ع) پناه می‌بردند و از آن خورشید عالمتاب کمک می‌طلبیدند.

سرانجام این عالم ربانی و عارف فرزانه، در روز جمعه 28 ربیع‌الثانی 1390 هجری قمری مصادف با 12 تیرماه 1349 هجری شمسی، دارفانی را وداع گفت و پیکر مطهرش در نجف اشرف، در جوار مولایش امام علی(ع) به خاک سپرده شد.

به مناسبت سالروز عروج علامه امینی، عکس‌های سید مهدی موسوی از مزار علامه در کتابخانه امیراالمؤمنین(ع) در ادامه می‌آید:

صفحات: 1· 2