بیاییم، قبل از اینکه به انتهای مسیر برسیم، قبل از اینکه افسوس و حسرت، خانه نشین دلمان شود و قلاب زندگی، ماهی کوچک دل بزرگمان را به چنگ بیاندازد، به یکدیگر کمک کنیم که در زندگی به جایی برسیم که می خواهیم برسیم؛ بیاییم حواسمان به با هم بودنمان باشد؛ بیاییم حواسمان به با هم رفتنمان باشد؛ بیاییم از انرژی‌های کوچک، طوفا‌نهای بزرگ خلق کنیم و پشت حسرت‌ها و ناامیدی‌ها را بشکنیم. بیاییم یاد بگیرم که به یکدیگر پر و بال بدیهم و باهم اوج بگیریم و برویم آن بالا بالاها، درست همانجایی که بشر می‌تواند زندگی را با همه خوبی ها و بدی‌هایش به تسخیر خود درآورد. به امید آن روز.