جریان‌شناسی سلفیت امروزی
06 اسفند 1392 توسط 313
1-3. حوزه فعالیت:
- آفریقا، مصر، الجزایر، سودان، سومالی؛
- آسیا، افغانستان، پاکستان، یمن و برخی دیگر از کشورهای شبه جزیره عربستان؛
1-4. هدف: تلاش برای کسب قدرت از طریق مبارزه مسلحانه و ترور.
2. سلفی های دیوبندیه
این جریان سلفی راه نجات مسلمانان را در گسترش و ترویج نوعی فرمالیسم مذهبی (توجه به ظواهر امور دینی) بر محور تاکید بر رعایت تشریفات و هنجارهای ظاهری که آنها را به عنوان ارزشهای معنوی- اخلاقی تعبیر می کرد، می دانست.
2-1. خاستگاه: مناطق مختلف شبه قاره هند و افغانستان
2-2. شاخه های تشکل:
- گروههای متنوع طالبان و نئوطالبان در افغانستان و پاکستان از جمله جماعت تبلیغ
- گروههای جندالله و لشکر صحابه در بلوچستان پاکستان و مرزهای جنوب شرقی ایران
2-3. حوزه فعالیت:
- جنوب آسیا و سواحل اقیانوس هند: پاکستان، بنگلادش، مناطق مسلمان نشین هندوستان و افغانستان
- مناطق مرزی شرقی ایران
2-4. اهداف و وظایف:
- تلقی وجود آیینهای دیگر در مذاهب اسلامی به مثابه بدعت گذری در دین و مسئولیت برای مبارزه با آن؛
- بر عهده گرفتن رهبری فکری و معنوی اهل تسنن؛
- مبارزه با رقیبان قدرتمند در تعاملات منطقه ای؛
- تاکید بر داعیه داری اسلام گرایی در پاکستان مقابل هندوستان؛
- دخالت در موضوع کشمیر.
3. سلفی های اعتدالی
محمد عبده و حسن البنا از بنیانگذاران فکری این جریان به حساب می آیند. رهبران فعلی این حرکت تلاش می کنند چهره ای معتدل از این حرکت به جهان عرضه کنند.
3-1. خاستگاه: شمال آفریقا به ویژه مصر
3-2. شاخه های تشکل:
- توسعه و عدالت
- آزادی و عدالت
- حزب نور
- النهضه
3-3. حوزه فعالیت:
- شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا: مصر، تونس، یمن، قطر، اردن، بحرین، امارات عربی، عمان، کویت و ترکیه
3-4. هدف: تلاش برای کسب، حفظ و افزایش قدرت سیاسی
4. سلفی های تکفیری
در هم تنیده بودن قدرت سیاسی و اقتصادی در عربستان که حفظ و گسترش آن برای حاکمان در عرصه داخلی و معادلات بین المللی در گروی رابطه ای تنگاتنگ با ترویج اندیشه های وهابی قرار داشت، باعث تلاش دولت این کشور برای ایجاد گروه هایی با ماموریت تبلیغ و گسترش این تفکر شد. این جریان با اقبال حدود 50 میلیون نفری مواجه شده است.
4-1. خاستگاه: شبه جزیره عربستان
4-2. شاخه‌های تشکل: گروه های وابسته و متاثر از مکتب جامیه در جنوب غربی آسیا (خاورمیانه) آفریقا، آسیای میانه
4-3. حوزه فعالیت:
- شبه جزیره عربستان: عربستان، قطر، امارات متحده، بحرین، عمان و یمن؛
- خاورمیانه عربی: لبنان، اردن، نوار غزه و سوریه؛
- آسیای میانه به ویژه تاجیکستان؛
- آفریقای غربی: مالی، موریتانی؛
- آفریقای شمالی: مصر، لیبی، الجزیره، تونس؛
- مناطق مسلمان نشین جنوب روسیه: چچن، داغستان.
4-4. اهداف:
- فعالیت های تبلیغی و ترویجی گروه های وهابی در قالب آموزش های مذهبی، اقدامات اجتماعی و حمایتهای مالی از باورمندان به فرقه؛
- غیرخودی، کافر و مهدورالدم دانستن پیروان دیگر مذاهب اسلامی.
قسمت دوم: اشتراکات گروه های سلفی
به گزارش دیدبان پس از ذکر تفاوت های محسوس این گروه ها با یکدیگر از اشتراکات این گروه ها را ذکر می کنیم:
1. اسلام گرایی افراطی:تعبیر این گروه ها از منابع دریافت و تشخیص احکام اسلامی تعبیر تندی در نظر گرفته می شود. با توجه به وجود سابقه کم این نوع تفکرات، واضح است که انحرافی در تفکر اصیل اسلامی که در سده های اولیه اسلام بود، اتفاق افتاده است.
2. مبارزه مبتنی بر رفتارهای خشن: کنار گذاشتن سایر رفتارهای اصلاحی (اقدام های غیرخشونت آمیز) در تفکرات این گروه ها جایی ندارد. از اخوان المسلمین این روزهای مصر گرفته تا گروه های کوچک و بزرگی که در سوریه و عراق مشغول مبارزه با دولتهای حاکم و کشتار بی رحمانه غیرنظامی ها هستند، نشانگر رفتار سخت و خشونت آمیز آنهاست.
3. نبود تفکر ایجابی:سلفی ها جنبشی هستند که هنوز وجه ایجابی ندارند و بیشتر یک جنبش سلبی هستند. آنها بحران داخلی جهان اسلام را در فرقه گرایی ملاحظه نموده اند. سلفی ها آلترناتیو روشنی ندارند. تفکرات و عقاید سازنده در گروه های سلفی جایی ندارند. این گروهها به دنبال تخریب مبانی ظاهری و معرفتی وضع موجود هستند و در نظام سازی ایده روشنی ندارند. در واقع تخریب و برداشت تفکرات سلبی از عقاید اسلامی شاکله اصلی تشکیل و ادامه کار چنین گروههایی است. فقدان تفکر ایجابی یا منجر به سرسپردگی به دامان حاکمیت می شود یا به سمت تفکرات گروههای تکفیری و رادیکال می روند که حتی برای استعمال سیگار هم حکم اعدام می دهند.
4. نفوذ عربستان و ایالات متحده: همگی این چهار گروه تحت تاثیر قدرت منطقه ای چون عربستان و قدرت فرامنطقه ای چون ایالات متحده آمریکا هستند. این دو کشور با انواع ابزارهای تهدید و مشوق های تطمیعی جلوی خرابکاری این گروهها به منافع حیاتی این دو دولت و اقمارشان را می گیرند.
نتیجه گیری
به رغم سادگی موجود در آموزه های جریان سلفی، ترکیب شدن این آموزه ها با برخی مکانیسم ها و زمینه های اجتماعی و سیاسی جهان امروز، جریان سلفی به مرور به سمت رادیکالیسم سوق پیدا کرده است. این رادیکالیسم در حال توسعه است. به نظر دیدبان این افزایش دامنه شعله آتش رادیکالیسم، با وجود استعداد شیعه ستیزی موجود در این گروهها، منجر به اعلام زنگ خطری برای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است. هوشیاری، رصد و اقدام به مثل در برابر تمامی این گروهها نقشی تعیین کننده در سطح تحلیل راهبردی دستگاه سیاست خارجی ایران دارد.
منابع:
- از اعتدالیون تا ستیزه جویان: خاستگاه فکری، حوزه جفرافیایی و حوزه های نفوذ جریانات سلفی، ماه نامه همشهری دیپلماتیک، شماره 79
- همزادی با بحران: بررسی جریان فکری سلفی در گفت و گو با دکتر داود فیرحی، ماه نامه همشهری دیپلماتیک، شماره 79
صفحات: 1· 2
