رشد جریانات افراطی اسلامی در دو دهه اخیر امری کاملا محسوس و البته خارج از منطق عرفی روابط بین الملل (مبنی بر موازنه قوا میان دولت- ملت ها) بوده است. این جریانات که موسوم به «سلفی» هستند، گروه ها و دسته بندی های متفاوتی دارند. آنها در دو دهه اخیر از بازیگران غیردولتی موثر در صحنه معادلات منطقه جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا بوده اند. پدیده حضور قدرت های فرامنطقه ای در این منطقه، تحولات مربوط به بیداری اسلامی و بحران سوریه به دیده شدن بیشتر این گروه ها کمک کرده است. در قسمت اول این نوشتار به تقسیم بندی این گروه ها در قالب خاستگاه، شاخه های تشکل، حوزه فعالیت و هدف خواهیم پرداخت. در قسمت دوم هم اشتراکات این گروهها را توضیح خواهیم داد.

• افغان العرب (گروه مهاجران عرب به افغانستان و پدر شاخه های مختلف القاعده)؛
• القاعده در مغرب اسلامی (الجزیره، لیبی، مالی، موریتانی، چاد و نیجیریه)؛
• القاعده در عراق و مرزهای اردن، لبنان و سوریه (جبهه النصره، گروه موسوم به ارتش آزاد و دولت اسلامی عراق وشام)؛
• القاعد در شبه جزیره عربستان (عربستان و یمن)؛
• الشباب در آفریقای شمالی (بقایای افغان العرب، سومالی، سودان و کنیا)؛
• جامعه اسلامیه (اندونزی، جنوب تایلند، مالزی، جزیره مینداناتو در جنوب فیلیپین).

صفحات: 1· 2