از امام حسن مجتبى علیه السلام روايت مى كند كه آن حضرت فرمود در دنيا عابدتر از مادرم فاطمه ى زهرا نديدم چندان در محراب عبادت قيام مى نمود كه قدمهاى مباركش ورم كرد.

[قامت فى محرابها حتى تورمت قدماها و فى علل الشرايع بسنده عن الحسين عليه السلام قال رايت امى فاطمه قالت فى محرابها ليله جمعتها لم تزل راكعة ساجده حتى اتضح عمود الصبح و سعمتها تدعو للمؤمنين والمومنات و تسميهم و تكثر الدعا لهم و لا تدعو لنفسها بشئى فقلت لها يا اماه لم لاتدعين لفنسك كما تدعين لغيرك فقالت: يا نبى الجار ثم الدار.]

و در علل الشرايع بسند خود از امام حسن عليه السلام روايت مى كند كه مادر مرا در شب جمعه نگران شدم كه همى بين ركوع و سجود شب را به صبح رسانيد و همى در حق مؤمنين دعا مى فرمود و نام بسيارى از مؤمنين و مومنات را ذكر مى كرد و اكثار در دعا مى نمود من گفتم اى مادر چرا براى خود دعا نمى نمائى همچنان كه براى غير دعا مى كنى فرمود اى فرزند اول همسايگان مقدمند.

و نيز موسى بن جعفر از پدران خود حديث كند كه فاطمه (س) هنگامى كه زن و مرد مسلمانان را دعا مى كرد بخويشتن نمى پرداخت گفته اند اى دختر رسول خدا شما مردم را بدعا ياد مى فرمائيد و خويشتن را فراموش مى نمائيد فرمود اول بايستى نگران همسايه و بعد نگران خويش بايد شد.

صفحات: 1· 2