اگر قدری توجه کنیم درمی یابیم که خدا لطف و مهربانی اش را بی آنکه بگوید فلان بنده خطاکار است یا درستکار برهمگان نازل می کند و نعمتهایش را در سرتاسر هستی گسترانیده است.به عنوان نمونه فرصت زندگی و نفس کشیدن در این جهان هستی یکی از نعمتهای بزرگ خداوند است که شامل همه بندگان است و کسی نمی تواند حتی شکر همین نعمت را به جای آورد ؛پس چه نیکوست خدا را نه به خاطر بهشت و جهنم که به خاطر خود خدا بپرستیم.
امام رضا علیه السلام با اشاره به نعمت های الهی می فرمایند:
اگر خداوند مردم را به وسیله بهشت و جهنم نمی ترسانید باز هم بر آنها لازم بود که از او اطاعت کنند و او را نافرمانی نکنند،زیرا به آنها تفضل و نیکی کرده و بدون اینکه (عملی انجام داده باشندو )استحقاق آن را داشته باشند ،نعمت هایش را در اختیار آنها قرار داده است.

عیون اخبار الرضا ج2 ص 180