اين عارف جليل‌القدر، رحمةالله عليه، در پاسخ به سوالي فرمودند: برخي گمان مي‌كنند كه دعا، كار پيرزن‌ها و پيرمردها و عجزه [ناتوانان] است، آنها كه نمي‌توانند در ميدان جنگ و جهاد شمشير بزنند؛ ولي معلوم مي‌شود مساله از اين بالاتر است! در روايت درباره شرايط استجابت دعا آمده است: “من دعا و هو لايحس سوي الاجابة استجيب له"، يعني هر كس دعا كند و جز اجابت احساس نكند، دعايش مستجايب مي‌شود.

ايشان در ادامه مي‌فرمايند: گويا حالتي در ما پيدا شده شبيه به ياس از اجابت، كه دعاي ما فقط به زبان و لقلقه‌ي لساني است؛ نه دعاي برخاسته از دل مطمئن و اميدوار به اجابت. قلب متيقن و دل شكسته‌اي مي‌خواهد كه دعايش مثل تير به هدف برسد، به گونه‌اي كه دعا كنيم و اجابت آن را بفهميم و يا حداقل به ما وعده‌ي استجابت آن را بدهد، ولو بعد از چهل سال، همچنان كه درباره حضرت يعقوب عليه‌السلام ظاهرا دارد [محقق شد].

بنابراين فرموده حضرت‌ آيةالله بهجت، آن دعايي مستجاب است كه دعاكننده در آن مطمئن به اجابت باشد و اين امر به قول ايشان قلب متيقن و دل شكسته مي‌خواهد.

(كتاب پرسش‌هاي شما و پاسخ‌هاي آيةالله بهجت، جلد دوم)