يكي از ويژگي هاي شخصيتي و خُلقي سيد و استاد عزيزما؛ نظم فكري و هيجاني ايشان است. كه در سبك زندگي ما بسيار مورد نياز است. ايشان در هنگام تدريس با تمام وجود، دل به بحث ميدهند، بسيار منظم تدريس مي كنند و سوالات و نقدهاي حاضرين را با حوصله و نشاط مي شنوند و پاسخ مي دهند… گويي در اين عالم هيچ دغدغه اي غير از مبحث فقهي آن روز ندارند.

اين نظم فكري و اشراف علمي به مباحث و تسلط بي نظير ايشان به علم رجال و همچنين ذهن آماده و جوّال و… تصوير مدرسي جوان و سبكبال را در ذهن مخاطب ترسيم مي كند كه تنها كارش در دنيا، همين تدريس صبحگاهي فقه است ولاغير؛ نه تصوير مردي مجاهد كه سنگيني بار زعامت شيعيان و رهبري نظام اسلامي ايران را بر دوش دارد؛ با اين همه مشكلات داخلي و خارجي و فتنه ها و نيرنگ هاي نو به نو و گوناگون دشمن! 

از جمله جالب است بدانيد ايشان در درس خارج اصلا و ابدا به موضوعات سياسي روز -داخلي يا خارجي- نمي پردازند؛ حتي در جلسات متعدد درس در سال٨٨؛ كه مصداق بارز اين آرامش و “نظم فكري” ايشان بود آن هم در آن روزهاي پرتلاطم و غبارآلود اغلب مردم محافل ادبي ايشان با حضور شعرا را از تلويزيون ديده اند و يا نشست ايشان با نظاميان و يا اهالي سياست و… اين “نظم فكري” در تمام اين مجالس و محافل به وضوح ديده مي شود .

صفحات: 1· 2