نهاد دانشگاه در تصور غالب مردم فضایی امن و مقدس برای تولید علم و دانش است. در سراسر آمریکا هم دانشگاه‌ها وظیفه دارند همین فضا را ایجاد کنند. واشنگتن در بسیاری از زمینه‌های علمی توانسته این فضای امن را ایجاد کند، اما مسلماً همه زمینه‌های تحقیقاتی درون آمریکا این‌گونه نیستند. درون برخی دپارتمان‌های دانشگاه‌های آمریکا جنگی مخفی در جریان است. جنگی خاموش برای ریشه‌کن کردن و از بین بردن صداهایی که از حقوق فلسطینیان دفاع و رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کنند. سرکوب و سانسور در نهادهای علمی آمریکا وارد مرحله کاملاً جدیدی شده است. اساتید بلندپایه دانشگاهی اگر حامی فلسطین باشند، به طور سیستماتیک به حاشیه رانده می‌شوند، اجازه اشتغال پیدا نمی‌کنند و حتی از دانشگاه اخراج می‌شوند. این گزارش، زوایایی از جنگ پنهان بر سر مسئله فلسطین را در دانشگاه‌های آمریکا آشکار می‌کند.

آزادی در ابراز عقیده، یکی از ویژگی‌های ماهیتی نهاد دانشگاه است

“آکیل بیلگرامی“ استاد دانشگاه کلمبیا درباره انتقاد از بالاترین مقامات آمریکایی در صورت دفاع از حقوق فلسطینیان، می‌گوید: “جیمی کارتر رئیس‌جمهور اسبق آمریکا بعد از آن‌که کتاب “فلسطین: صلح نه آپارتاید” را نوشت، گفت که هیچ وقت در طول زندگی سیاسی‌اش به اندازه بعد از نوشتن این کتاب، مورد انتقاد و بهتان قرار نگرفته بود. مردی که آن همه جنایت‌های بزرگ انجام داده بود، خودش می‌گوید بیش‌ترین انتقادها از او زمانی شد که کتابی نوشت و در آن اندکی با سرنوشت شهروندان فلسطینی هم‌دردی کرد.“

“مکس بلومنتال“ نویسنده شناخته‌شده آمریکایی می‌گوید: “لابی اسرائیل در حال حاضر نفوذ خود را در نهادهای آکادمیک آمریکایی رو به کاهش می‌بیند، چون تا پیش از آن‌که “ادوارد سعید“ به دانشگاه کلمبیا بیاید، برنامه‌ها و مطالعات خاورمیانه در این دانشگاه، تحت سلطه شرق‌شناس‌هایی مثل “برنارد لوئیس“ [صهیونیست افراطی] و “رافائل پتای“ بود. این افراد که پایه‌گذار نومحافظه‌گرایی درباره اسرائیل در دانشگاه‌های آمریکایی بودند، اکنون با منتقدینی مثل “زاکاری لاکمن“ و “جوزف ماساد“ جایگزین می‌شوند.“

صفحات: 1· 2