فرار از حکم خدا یکی از آن مواردی است که تنها از مدعیان دینداری دیده می شود غیر دینداران که دینی را قبول ندارند چه رسد به احکام دین. این گونه دینداران از سر سیری دینداری می کنند و حاضرند برای فرار از احکامی مانند خمس، زکات، امر به معروف و نهی از منکر دست به هر توجیهی بزنند و حتی حاضرند برای فرار از احکامی مانند خمس به عالمان خود تهمت بزنند تا حقوق الهی را ادا نکنند غافل از روایت نورانی پیامبراکرم(ص) که در نهج الفصاحه آمده است«حدّ یعمل فی الأرض خیر لأهل الأرض من أن یمطروا أربعین صباحا؛ حدى که در زمین اجرا شود براى زمینیان بهتر از آن است که چهل روز باران ببارد.» خداوند شلاق و جاری شدن حد را یک رحمت همگانی می داند با این حال تکلیف واجبات مشهور دیگر، مشهود است.

برخی آدم هایی که به ایمان شهرت داشتند چرا از یک طرف بام سقوط کرده اند، شاید فکر می کردند ظاهر نماز برای سبد کالای زندگی کفاف می دهد برای همین نرفتن به میدان جهاد را ماست مالی می کردند امروز هم اطاعت از ولی فقیه را!

در اینجا اشاره و یادآوری به روایتی از دخت نبی اکرم بی فایده نیست باشد که باور ما را نسبت به احکام خدا راسخ تر کند.

قالت فاطمه(س): ففرض الله الایمان تطهیرا من الشرک، و الصلاه تنزیها عن الکبر، والزکاه زیاده فی الرزق، والصیام تبیینا للاخلاص، والحج تسنیه للدین، والعدل تسکینا، للقلوب، والطاعه نظاما للمله، والامامه لما من الفرقه، والجهاد عزا للاسلام … (من لایحضره الفقیه ج ۳ ص ۵۶۷ حدیث ۴۹۴۰)

ترجمه: حضرت فاطمه فرمودند: خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را برای طهارت از شرك و نجات از گمراهی ها و شقاوت ها قرار داد. و نماز را برای خضوع و فروتنی و پاكی از هر نوع تكّبر، مقرّر نمود. و زكات (و خمس) را برای تزكیه نفس و توسعه روزی تعیین نمود. و روزه را برای استقامت و اخلاص در اراده، لازم دانست. و حجّ را برای استحكام أساس شریعت و بناء دین اسلام واجب نمود.

ایمان به خدا، فقط به شعار و تسبیح و محاسن نیست؛ اجرای همه احکام به معنای عشق همه جانبه به خدا است.

صفحات: 1· 2