قرآن در آیات فراوانى مؤمنان را به توبه و بازگشت به سوى خدا دعوت کرده است اکنون سؤال مى شود هدف از تشریع توبه چیست؟ آیا تشریع آن مایه گستاخى انسان ها نمى شود؟!

*پاسخ معظم‌له

از مسایل مهم در تحلیل توبه، تفسیر حکمت تشریع آن است، زیرا قرآن به مسأله ى توبه عنایت فوق العاده اى نشان داده و همه گناهکاران را به بازگشت به سوى خداوند امت از گذشته دعوت مى کند، و با نداى جهانى مى‌فرماید:

(قُلْ یا عِبادِىَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّاللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ) .([۱])

«بگو اى بندگان من که در حقّ خود از حد تجاوز کرده اید، از رحمت خدا نومید نباشید، خدا همه گناهان را مى بخشد، او آمرزنده و مهربان است».

درست است که در این آیه، سخن از بخشودن همه گناهان است و سخن از توبه به میان نیامده است، ولى با توجه به مفاهیم قرآن روشن مى شود بخشوده شدن گناهان در پرتو عواملى است که عمده ى آنها توبه و ندامت است و عوامل دیگر نسبت به توبه کمتر دخالت دارند.

*توبه یک اصل کلی است

صفحات: 1· 2