اینکه مردم برای نماز به اذان دستور داده شده‌‏اند، علل و حکمت‏‌های زیادی دارد، از آن‏ جمله اینکه یادآوری برای فراموش کاران و بیداری برای غافلان باشد و کسانی را که‏ وقت نماز را نمی‏‌دانند یا مشغول کار دیگری شده‏‌اند، با وقت نماز آشنا گرداند.

مؤذن با اذان خود مردم را به عبادت آفریدگار فرامی‏‌خواند و آنان را به پرستش‏ خداوند تشویق می‏‌کند و با اقرار به توحید، ایمان و اسلام خود را آشکار و اعلان‏ می‏‌نماید و برای فراموش کاران، فرا رسیدن وقت نماز را اعلام می‏‌دارد.

یکی از ارکان نماز اذان و اقامه است که از اهمیت بسیار ویژه‌ای برخوردار است در این گزارش به احادیثی در مورد اهمیت اذان و اقامه می‌پردازیم:

فلسفه اذان و اقامه
فضل بن شاذان درباره حکمت اذان از امام رضا(ع) روایت‏ می‏‌کند که فرمود: “اینکه مردم به اذان دستور داده شده‏‌اند، علل و حکمت‏‌های زیادی دارد، از آن‏ جمله اینکه یادآوری برای فراموش کاران و بیداری برای غافلان باشد و کسانی را که‏ وقت نماز را نمی‏‌دانند یا مشغول کار دیگری شده‏‌اند، با وقت نماز آشنا گرداند. مؤذن با اذان خود مردم را به عبادت آفریدگار فرامی‏‌خواند و آنان را به پرستش ‏خداوند تشویق می‏‌کند و با اقرار به توحید، ایمان و اسلام خود را آشکار و اعلان‏ می‏‌نماید و برای فراموش کاران، فرارسیدن وقت نماز را اعلام می‏‌دارد. مؤذن که به ‏این نام، نامیده شده است بدین جهت است که او با اذان خود، نماز را اعلام می‏‌کند.

اینکه اذان با تکبیر(اللَّهُ أَکْبَر) آغاز و با تهلیل (لَا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ) ختم می‏‌شود، بدین جهت است که خداوند عزّوجلّ خواسته است که آغاز و انجام، با نام و یاد او باشد و اسم خدا در تکبیر، در اول فصل و در تهلیل، در آخر فصل است.