در نصوص دینی ما موارد بسیاری در باب تلاوت قرآن وارد شده است و از این امر ستایش گردیده و از آن به نیکی یاد برده شده است از جمله آیه کریمه قران که می‌فرماید ورتل القرآن ترتیلا (قرآن را تلاوت کنید با ترتیل).

و یا در کلام حضرت ختمی مرتبه (ص) : خیرُکم من تعلّم القرآن و علّمه. (بهترین شما کسی است که قرآن را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد).

اما در میان خیل کثیر این اخبار وارده، روایتی از نبی مکرم اسلام دیده می‌شود که جای تأمل دارد:

رُبَّ تالَ القرآن و القرآنُ یَلعنُه.

(ای بسا تلاوت کننده قرآنی که قرآن او را لعنت می‌کند)

برای آنکه اندکی به ساحت مقدس این حدیث شریف نزدیک شویم و با معنی و منظور گوینده‌اش کمی آشنا شده و همچنین از درک آن به اغراض سایر احادیث وارد شده در مورد تلاوت این کتاب آسمانی نیزپی ببریم باید چند کلمه را مورد برسی قرار دهیم تا از این دنیای ظاهر واژگان عبور کرده و به عالَم باطنِ معانیِ ایشان گام نهیم تا شاید الطافِ حیِ علیم شامل حالمان گردد و اندکی از آن بهره گیریم.

آنچه در ابتدا مهم است که مورد اشاره قرار گیرد نگاه به واژه لعن است. کلمه ای که در متون دینی ما بسیار مورد استفاده قرار گرفته و جایگاه ویژه ای در بیان سقوط و هبوط، دارا است.

صفحات: 1· 2