قرار من با خــــدا این
شــــد کــــــه


مـن چشــمامو ببنــــــدم
و دســـتمو بـزارم تـو


دست خــــدا و باهـــــاش
بــرم جــــلو


خــــدایا قول بده تــــوی
مسیر دستمو ول نکــــــنی


قول بــــده مـــواظب
سنگـای جـلوی پــام باشـی


قول بــــده مـــواظب
آخـــرش باشــــی


مـــــن تا جـایی چــشمامو
باز نگــــه داشتـــــم


کــــه می دونـــستم
چــــی خوبــــه و چــی بـــــده


ولـی از این بــه بعدش بـا
تــــو

مـن اسمشـو میـزارم دوستـی
و تکیــــه به تـــــــو


و تـــو
اسمـش رو بــزار تــــوکل

خــــــدایــا هـــــوامو داشتــــــه
بـــــــاش…