مردان الهى، زندگى دنیا را مقدمه اى براى زندگى در عالم جاودان آخرت مى دانـنـد. بـه هـمـیـن جـهـت بـه دنـیـا دلبـسـتـگـى نـدارنـد و آن را محل گذر و عبور و پلى براى رسیدن به سراى آخرت مى دانند. چنین انسان هاى وارسته اى، از مـادیـّات دنـیـا فـقـط بـه قدر رفع احتیاج اکتفا نموده و غرق در آن نمى شوند. یکی از عوامل مهم موفقیت انسان ها که می تواند برای دیگران الگو و راهنما قرار گیرد، هم تقید به اعمال عبادی و تعبد ایشان است.

برآن شدیم در سلسله گزارش هایی تحت عنوان «محراب وارستگان» شرح حالی از لحظه های ناب عبودیت وارستگان را بیان کنیم تا ما هم تلاش کنیم در مسیر این بزرگان گام برداریم. در اولین گزارش شرح حالی از عبادت های خالصانه آیت الله بهجت را به حضورتان تقدیم می کنیم.

ارتباط استوار آیت الله بهجت با خداوند متعال، ذکرهای پی در پی، به جای آوردن نوافل، شب زنده داری های کم نظیر ایشان بسیار عبرت انگیز است. سالهای سال نماز جماعت ایشان از شورانگیزترین، با صفا ترین و روح نوازترین نمازهای جماعت ایران اسلامی بوده و هست. در این نماز عالمان وارسته و خداجوی، بسیاری از طلاب تقوا پیشه، بسیجیان رزمجو و دلداده خدا، و دیگر قشرهای مردم شرکت می کردند. نمازهای جماعت ایشان چنان پر معنویت بود که گاه به ویژه در شبهای جمعه صدای گریه آیت الله بهجت با نوحه و ناله غم انگیز نمازگزاران همراه می شد، و روحها به پرواز در می آمد و چشمها به اشک می نشست، و فضای دلها نورانی می گردید. چنین فضای معنوی و روح نوازی در این زمان در هیچ نماز جماعتی وجود نداشت. بی جهت نیست که بسیاری از اوقات در مسجدی که ایشان نماز جماعت اقامه می کنند جا برای نماز گزاران تنگ می گردید و عده کثیری حتی آنان که مشتاقانه و به امید کسب فیض از این نماز پر معنویت، از راه های دور آمده اند مجبور به ترک مسجد می شدند.

صفحات: 1· 2