لذتِ «نه» ...
رمضان ماه چشیدن شیرینی «نه» گفتن هاست.شیرینی نخوردن ، ندیدن ، نگفتن و… نه و نه و نه …
و اگرچه همه این ها «نه» هایی اند به حلال ها اما تمرینی اند برای نه گفتن به حرام ها…
انسانی که غذای حلال خود را در اوج گرسنگی رها کرده و از خیر لذت خوردن آن می گذرد تا به لذت «نه» گفتن برسد آیا اگر به معنای واقعی کلمه به این لذت دست پیدا کند ، دیگر حاضر است دیگر به غذای حرام حتی فکر هم بکند ؟! او از حلالش گذشته حالا بیاید و به سراغ حرامش برود؟! لذت خوردن و دیدن و در یک کلمه لذت «آری» را در خود کشته و حقیر کرده.حلالش را کشته ، حرامش که دیگر جایی ندارد در فکر او …
رمضان ماه کشتن هوس و لذت های حقیر است برای رسیدن به لذت های حقیقی.و این سیر با منع حلال ها تمرین می شود.نه گفتن ها با نه گفتن به حلال ها آغاز می شود تا تمرینی باشد برای نه گفتن به حرام ها…لذت نه گفتن چشیده می شود تا لذت «گناه» کردن خوار شود.و رمضان آغازی می شود برای یک سال شیرین.یک زندگی شیرین که در آن شیرینی گناه نکردن چشیده می شود نه لذت گناه کردن…
خدایا اگر اهل گناهم دلیلش این است که لذت گناه «کردن» زیر دندانم مزه کرده.
بارخدایا به حق رمضانت توفیق بده تا لذت گناه «نکردن» را بچشم تا دیگر مست آن لذت شوم.مست آن و عبد تو …
آمیــــــــن…
صفحات: 1· 2
