اگر جوان ایرانی بخواهد مأموریت خود را دریابد، باید ببیند در محور مختصاتی با دو محور عمودی و افقی «ایمان» و «انقلاب اسلامی»، در کجا ایستاده است؟ آن‌چه روشن است، این‌که «وظیفه‌شناسی» و «عمل مبتنی بر آن» بیش از آن‌که مسأله‌ای انتزاعی و نوعی باشد، یک واقعیت عینی و مصداقی است. یعنی مأموریت و وظایف هر کسی و هر جوانی با جوان دیگر به فراخور زندگی و حیات آن‌ها تفاوت دارد. اما این نکته که رهبر معظم انقلاب اسلامی همزمان با وضعیت و شرایط امروز از جوانان کشورش توقع افزون‌تری دارد، به هیچ استدلال و دلیلی نیاز ندارد. کافی است میزان مخاطب قرار دادن، دفاع‌ کردن، حمایت ‌کردن و مطالبات ایشان از جوانان را از این‌جاببینید.

با این همه، در این نوشتار و صرف‌‌نظر از همه‌ی مصادیق و نمونه‌های متعددی که در طول چند دهه‌ی گذشته و خصوصاً چند ماهه‌ی اخیر در بیانات و پیام‌های رهبر انقلاب وجود دارد، کوشیده‌ایم برخی از برجسته‌ترین و مغفول‌ترین «وظایف جوان مؤمن انقلابی» را فهرست کنیم.  ۱۲ بند پیش رو آن‌قدر صریح و روشن هست که نیازی به توضیح و تببین نداشته باشد؛ با این وجود و به فراخور هر فراز  نکاتی را نیز توضیحاً اضافه کرده‌ایم.

۱. با «تقویت ارتباط با خدا» بر محیط خود اثر بگذارید نه با «سیاسی‌کاری»
یکی از جذاب‌ترین و پرنکته‌ترین بیانات رهبر معظم انقلاب  همواره در جمع دانشجویان رقم می‌خورد. اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۷ در پایان دیدار معظم‌له با دانشجویان دانشگاه تهران و در جلسه‌ی پرسش و پاسخ دانشجویی، ایشان این سؤال را که: شما چه توقعی از ما دارید و جوانان دانشجوی مؤمن به اسلام و انقلاب اسلامی چه وظیفه‌ای دارند؟ این‌طور پاسخ دادند: «شخصیت معنوی خود را ارتقاء بدهید و بکوشید که با ایمان خود بر مجموعه‌های پیرامون خود اثر مثبت بگذارید.»^۱