نیایش پرواز روح است به سوی خدا و نمودار کوشش انسان است برای ارتباط با آفریدگار کل هستی، عقل کل، قدرت مطلق و خیر مطلق، چنانچه در این میان گفتار ائمه اطهار (علیه السلام) تاکیدی بر این امر مقدس می باشد به نحوی که در این باره از سدید روایت شده است : به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم : کدام عبادت بهتر است ؟
ایشان فرمودند : چیزی نزد خدای عز و جل بهتر از این نیست که از او درخواست شود و از آن چه نزد اوست خواسته شود و کسی نزد خدای عز و جل مغبوض تر نیست از آن کس که از عبادت او تکبر ورزد و سرپیچی کند و از آن چه نزد او است درخواست نکند، و نیز میسر بن عبدالعزیز نقل نموده است: حضرت صادق (علیه السلام) به من فرمودند : ای میسر دعا کن و مگو که کار گذشته است و آن چه مقدر شده همان شود ( و دعا اثری ندارد ) ، همانا نزد خدای عز و جل منزلت و مقامی است که بدان نتوان رسید جز به درخواست و مسئلت ، و اگر بنده ای سکوت نماید و درخواست نکند چیزی به او داده نمی شود ، پس درخواست کن تا به تو داده شود ، ای میسر هیچ دری نیست که کوبیده شود جز این که امید آن رود که بروی کوبنده باز شود، و نیز این امام همام در جایی دیگر بیان داشته اند : هر که از فضل خدای عز و جل درخواست نکند نیازمند و فقیر گردد.

منابع:
1-کلینی. کافی، ج4: 210-212.
2- سعید موحدیان عطار. شفاخانه معنوی: 14.