ابوحمزه ثمالی در دوران امام سجاد(ع) شخصیتی مانند سلمان در زمان پیامبر اکرم(ص) بوده است . در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده است که ابوحمزه در دوران خود همانند لقمان حکیم بوده است. وی فردی مورد اعتماد و امانت دار بود و چهار نفر از امامان شیعه (امام سجاد، امام باقر(ع)، امام صادق(ع) و امام کاظم (ع) ) را ملاقات کرده بود. ابوحمزه ثمالی یکی از اصحاب خاص امام سجاد(ع) بود که با ایشان انس خاصی داشت. دعای شریف امام سجاد(ع) که طولانی‌ترین دعای سحر ماه رمضان است، از طریق ابوحمزه روایت شده و به همین علت «دعای ابوحمزه ثمالی» نام گرفته است.

در بخشی از این دعا، امام سجاد علیه السلام یکی از نتایج اینکه خدا انسان را به خودش وا می گذارد را حضور در مجالس بیهوده می داندو اینگونه عرضه می دارد:

اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيتَني آلِفَ مَجالِسِ الْبَطّالينَ، فَبَيني وَبَينَهُمْ خَلَّيتَني

خداوندا! شاید مرا مأنوس با مجالس بیهوده گذرانم دیده ای. پس مرا به آنها واگذاشته ای