نقش زنان در نهضت حسيني
يكي از شگفتي‌هايي كه در حادثة كربلا به وضوح مشاهده مي‌شود، و چهرة‌حماسي حادثة عاشورا را برجسته‌تر مي‌سازد، حضور فعال همة اقشار اجتماع در تولد آن‌تحوّل عظيم بوده است.
كارواني كه از شهر مكّه و از لابه لاي مناسك حج راه خويش را يافته وراهي‌سرزمين حماسه و عشق «كربلا» مي‌شود، كارواني است متشكل از زن، مرد، پير، جوان،نوجوان، خردسال و حتي كودك شيرخوار و غلام و برده.
بررسي داستان كربلا و نقش اقشار مختلف اجتماعي در اين حركت پيام آور نكات‌قابل توجهي است كه از آن جمله مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
الف) ايجاد تحول‌هاي اجتماعي، تنها با تحوّل در كلية اقشار اجتماع متصوروممكن است.
ب)(اِن‌َّ اللّ’ه ل’ايُغَيِّرُ ما بِقَوْم‌ٍ حَتّ’ي يُغَيِّرُوا م’ا بِاَنْفُسِهِم‌ْ)
برخلاف قوم حضرت موسي(ع) كه او را در برابر صحنة نبرد با دشمنان تنها گذارده‌و رها مي‌كردند و مي‌گفتند:(اءِذْهَب‌ْ اَنْت‌َ وَ رَبُّك‌َ فَق’اتِلا’ اءِنّ’ا ه’هُنا ق’اعِدُون‌َ)؛ موسي’ تو وخدايت به جنگ برويد ما همين جا مي‌نشينيم و منتظر نتيجة نبرد مي‌شويم.
در كربلا امام حسين(ع) همراهاني داشت كه اگرچه اندك بودند، اما در برابرتوصيه‌هاي اكيد آن حضرت به ترك نمودن صحنة نبرد هرگز او را تنها نگذاردند. در اين‌ميان، سهم بانوان، گاه سنگين‌تر از سهم مردان كاروان بود، به ويژه كه پس از عصرعاشورا و شهادت امام حسين(ع) با تحمل اسارت و آزار همواره بر اهداف حسيني پاي‌فشردند و مكتب عاشورا را زنده نگهداشتند.
صفحات: 1· 2