وی در 6 دسامبر 1998 به عنوان کاندیدای رفرمیست و جوان‌ترین رئیس‌جمهور کشورش با به دست آوردن 56درصد آرا انتخاب شد و در 2 فوریه 1999 ریاست جمهوری را به عهده گرفت. با تصویب یک قانون جدید مدت ریاست جمهوری در ونزوئلا را از پنج سال به شش سال افزایش داد. هوگو ائتلافی با کشور کوبا ایجاد کرد و با افزایش قدرت، تبدیل به مشهورترین رهبر چپ‌گرای نیمکره غربی شد. وی به کشورهای هم‌پیمان ونزوئلا کمک می‌کرد و با ایجاد برنامه‌های اجتماعی حمایت مردم فقیر کشورش را به دست آورده بود. وی مجدداً در سال‌های 2006 و 2012 در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.

چاوز همواره خود را به عنوان یک فرد سیاسی به اثبات رساند. قبل از ابتلا به بیماری سرطان، تقریبا هر روز با لباس قرمز ارتشی‌اش در تلویزیون حاضر می‌شد و ساعت‌ها برای مردم کشورش صحبت می‌کرد.

«چاوز»، ثروت عظیم نفتی کشورش را صرف اجرای برنامه‌های اجتماعی، از جمله بازارهای مواد غذایی دولتی، طرح مسکن عمومی، کلینیک‌های درمان رایگان و برنامه‌های آموزشی می‌کرد. در دوره ریاست جمهوری چاوز، افزایش درآمدهای نفتی کشور ونزوئلا بی‌سابقه بود و میزان فقر کاهش یافت.

چاوز در ماه ژوئن 2011 در کشور کوبا تحت عمل جراحی قرار گرفت تا توموری به اندازه توپ بیسبال که در ناحیه لگنی وی وجود داشت را دربیاورند. اما با وجود جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی‌های متعدد، مجددا بعد از 18 ماه سرطان وی عود کرد. وی جزئیات اصلی بیماری، از جمله نوع سرطان و محل دقیق تومور را افشا نکرده بود.

وی خود را یک انقلابی و ناجی افراد فقیر می‌دانست. چاوز در عرصه جهانی هم چهره شناخته‌شده‌ای بود. چاوز در سخنرانی سال 2006 خود در مجمع عمومی سازمان ملل، رئیس‌جمهور وقت آمریکا «جرج بوش» را شیطان خواند.

صفحات: 1· 2