در میان انبوه آدم هایی که می آیند و چند صباحی را در این دنیا سپری می کنند کسانی هستند که در اوج بی نامی اولیاءالله می شوند و اولیاءالله تربیت می کنند.در این میان آیت الله میرزا محمد علی شاه آبادی،عارف مکتوم،که به فرموده شاگردش امام خمینی (ره)، لطیفه ای بود ربانی؛از جنبه علم و فقاهت ناشناخته ماند.در عظمت مرحوم شاه آبادی همین بس که شاگردی چون امام داشت که توانست بزرگترین انقلاب دینی تاریخ را بعد از ائمه(ع) به ثمر رساند.

زندگی نامه

در سال 1292هجری قمری(1249ه.ش)،در محله حسین آباد اصفهان و در خانه عالم بزرگوار،آیت اللّه میرزا محمدجواد بیدآبادی، کودکی پا به عرصه وجود نهاد که او را محمدعلی نامیدند. پدر گرامی اش، آیت اللّه بیدآبادی که خود فقیهی وارسته وعارفی برجسته بود،در تربیت فرزندانش توجه و دقت شگفت انگیزی از نشان می داد.ایشان از همان دوران کودکیِ محمدعلی،متوجه استعداد سرشار وی شد و زودتر از سن معمول،به امر تعلیم و تربیت وی همّت گمارد.بدین ترتیب، محمدعلی مقدمات علوم را نزد پدر بزرگوارش به سرعت آموخت و به درس استادان بزرگ حوزه علمیه اصفهان راه یافت.

صفحات: 1· 2