در هر جامعه ای نیاز به رهبر و حاکم امری ضروری و بدیهی و اجتناب نا پذیر است ، چنانچه حضرت امیر (ع) می فرمایند : «لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِيرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ » مردم باید رهبر داشته باشند ، نیکوکار یا تبهکار ( نهج البلاغه خطبه 40 )

با توجه به این مساله که اسلام یک دین اجتماعی و جهانی است و همانطور که برای سعادت اخروی بشر برنامه دارد برای سعادت دنیوی بشر نیز برنامه دارد ، توجه بسیار ژرف و عمیقی به حکومت داشته است و حکومت و سرپرستی بر مردم را حق خداوند و برگزیدگان خداوند بیان میکند : « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ … » (نساء 59)

صفحات: 1· 2· 3